สัจจสัญญกเถราปทานที่ ๓ (๒๑๓) ว่าด้วยผลแห่งสัจสัญญา

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อปทาน เล่ม ๘ ภาค ๒ - หน้า 630

สัจจสัญญกเถราปทานที่ ๓ (๒๑๓)

ว่าด้วยผลแห่งสัจสัญญา

[๒๑๕] พระผู้มีพระภาคเจ้าพระนามว่าเวสสภู ทรงแวดล้อม ด้วยภิกษุสงฆ์ เมื่อทรงยังมหาชนให้ดับ (ร้อน) จึงแสดง อริยสัจ.

เราเป็นผู้สมควรได้รับความกรุณาอย่างยิ่ง ได้ไปสู่ที่ ประชุม เรานั้นได้นั่งฟังธรรมของพระศาสดา ครั้นเราฟัง ธรรมของพระศาสดานั้นแล้ว ได้ไปสู่เทวโลก เราได้อยู่ ใน เทพบุรีนั้นตลอด ๓๐ กัป.

ในกัปที่ ๓๑ แต่กัปนี้ เราได้สัญญาใดในกาลนั้น ด้วย การได้สัญญานั้น เราไม่รู้จักทุคติเลย นี้เป็นผลแห่งสัจ- สัญญา.

ในกัปที่ ๒๖ แต่กัปนี้ เราได้เป็นพระเจ้าจักรพรรดิพระองค์ หนึ่ง เป็นจอมแห่งชน มีนามว่า เอกผุสสิตะ มีพละมาก.

คุณวิเศษเหล่านี้ คือ ปฏิสัมภิทา ๔ วิโมกข์ ๘ และ อภิญญา ๖ เราทำให้แจ้งชัดแล้ว คำสอนของพระพุทธเจ้า เราได้ทำเสร็จแล้ว ดังนี้.

ทราบว่า ท่านพระสัจจสัญญกเถระได้กล่าวคาถาเหล่านี้ ด้วยประการ ฉะนี้แล.

จบสัจจสัญญกเถราปทาน