ปิยาลปุปผิยเถราปททานที่ ๗ (๒๓๗) ว่าด้วยผลแห่งการบูชาด้วยดอกมะหาด

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อปทาน เล่ม ๘ ภาค ๒ - หน้า 657

ปิยาลปุปผิยเถราปททานที่ ๗ (๒๓๗)

ว่าด้วยผลแห่งการบูชาด้วยดอกมะหาด

[๒๓๙] ในกาลก่อน เราเป็นพรานเนื้อ (เที่ยว) อยู่ในป่าชัฏ เราเห็นต้นมะหาดมีดอกบาน จึงเก็บมาโยน โรยลงที่ทางเดิน.

เรามีใจผ่องใส รับบาตรของพระพุทธเจ้าซึ่งกำลังเสด็จ ดำเนินอยู่ที่ทาง แล้วได้ถวายดอกมะหาดแด่พระองค์.

ในกัปที่ ๙๑ แต่กัปนี้ เราได้บูชาพระพุทธเจ้าด้วยดอกไม้ ใด ด้วยการบูชานั้น เราไม่รู้จักทุคติเลย นี้เป็นผลแห่งพุทธบูชา.

คุณวิเศษเหล่านี้ คือ ปฏิสัมภิทา ๔ วิโมกข์ ๘ และ อภิญญา ๖ เราทำให้แจ้งชัดแล้ว คำสอนของพระพุทธเจ้า เราได้ทำเสร็จแล้ว ดังนี้.

ทราบว่า ท่านพระปิยาลปุปผิยเถระได้กล่าวคาถาเหล่านี้ ด้วย ประการฉะนี้แล.

จบปิยาลปุปผิยเถราปทาน

๒๓๗. อรรถกถาปิยาลปุปผิยเถราปทาน

พึงทราบเรื่องราวในอปทานที่ ๗ ดังต่อไปนี้ :-

บทว่า ปิยาลํ ปุปฺผิตํ ทิสฺวา ได้แก่ เห็นต้นมะหาดมีดอกบานดี. บทว่า คตมคฺเค ขิปึ อหํ ความว่า เราเป็นพรานเนื้อ เก็บเอาดอก มะหาดมาโยนบูชาที่หนทางเสด็จดำเนินของพระพุทธเจ้า.

จบอรรถกถาปิยาลปุปผิยเถราปทาน