มัญชริปูชกเถราปทานที่ ๗ (๒๕๗) ว่าด้วยผลแห่งการบูชาด้วยดอกไม้ต่างๆ

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อปทาน เล่ม ๘ ภาค ๒ - หน้า 682

มัญชริปูชกเถราปทานที่ ๗ (๒๕๗)

ว่าด้วยผลแห่งการบูชาด้วยดอกไม้ต่างๆ

[๒๕๙] เราทำพุ่มดอกไม้แล้ว เดินไปในถนน ได้เห็น พระพุทธเจ้าผู้เลิศกว่าสมณะทั้งหลาย แวดล้อมด้วยภิกษุสงฆ์

เรามีจิตเลื่อมใส มีใจโสมนัส และมีปีติอย่างยิ่ง จึง ประคองดอกไม้ด้วยมือทั้งสอง บูชาแด่พระพุทธเจ้า.

ในกัปที่ ๙๒ แต่กัปนี้ เราได้บูชาพระพุทธเจ้าด้วยดอกไม้ ใด ด้วยการบูชานั้น เราไม่รู้จักทุคติเลย นี้เป็นผลแห่งการ บูชาด้วยดอกไม้.

ในกัปที่ ๗๓ แต่กัปนี้ เราได้เป็นพระเจ้าจักรพรรดิองค์ หนึ่ง เป็นใหญ่ในแผ่นดิน มีพระนามว่า โชติยา มีพละมาก.

คุณวิเศษเหล่านี้ คือ ปฏิสัมภิทา ๔ วิโมกข์ ๘ และ อภิญญา ๖ เราทำให้แจ้งชัดแล้ว คำสอนของพระพุทธเจ้า เราได้ทำเสร็จแล้ว ดังนี้.

ทราบว่า ท่านพระมัญชริปูชกเถระได้กล่าวคาถาเหล่านี้ ด้วย ประการฉะนี้แล.

จบมัญชริปูชกเถราปทาน

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อปทาน เล่ม ๘ ภาค ๒ - หน้า 683

๒๕๗. อรรถกถามัญชริปูชกเถราปทาน

พึงทราบเรื่องราวในอปทานที่ ๗ ดังต่อไปนี้ :-

บทว่า มญฺชริกํ กริตฺวาน ความว่า เราถือพุ่มดอกไม้คือผอบ ดอกไม้สด เดินไปตามถนนแล้วแล. บทว่า ภิกฺขุ สงฺฆปุรกฺขตํ ได้แก่ แวดล้อมด้วยหมู่แห่งภิกษุ. บทว่า สมณานคฺคํ เชื่อมความว่า เราได้ เห็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ผู้เลิศประเสริฐกว่าเหล่าภิกษุสมณะทั้งหลาย. บทว่า พุทฺธสฺส อภิโรปยึ ความว่า ก็ครั้นเราได้เห็นแล้ว ได้เอามือ ทั้งสองประคองยกดอกไม้นั้นขึ้นบูชาแด่พระผู้มีพระภาคเจ้า พระนามว่า ผุสสะ.

จบอรรถกถามัญชริปูชกเถราปทาน