ปัณณทายกเถราปทานที่ ๘ (๒๕๘) ว่าด้วยผลแห่งการถวายใบไม้

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อปทาน เล่ม ๘ ภาค ๒ - หน้า 684

ปัณณทายกเถราปทานที่ ๘ (๒๕๘)

ว่าด้วยผลแห่งการถวายใบไม้

[๒๖๐] เราเป็นผู้ทรง (นุ่งห่ม) ผ้าเปลือกไม้กรองอยู่ที่ภูเขาหิมวันต์ เป็นผู้มีของไม่เค็มและใบไม้เป็นอาหาร และสำรวม ในศีลทั้งหลาย.

เมื่อถึงเวลาอาหารเช้า พระพุทธเจ้าพระนามว่าสิทธัตถะ เสด็จมาหาเรา เราเลื่อมใส ได้ถวายอาหารนั้นแด่พระพุทธเจ้าด้วยมือทั้งสองของตน.

ในกัปที่ ๙๔ แต่กัปนี้ เราได้ถวายใบไม้ใดในกาลนั้น ด้วยทานนั้น เราไม่รู้จักทุคติเลย นี้เป็นผลแห่งการถวายใบไม้.

ในกัปที่ ๒๗ แต่กัปนี้ เราได้เป็นพระเจ้าจักรพรรดิราช พระนามว่า ยทัตถิยะ สมบูรณ์ด้วยแก้ว ๗ ประการ มีพละ มาก.

คุณวิเศษเหล่านี้ คือ ปฏิสัมภิทา ๔ วิโมกข์ ๘ และ อภิญญา ๖ เราทำให้แจ้งชัดแล้ว คำสอนของพระพุทธเจ้า เราได้ทำเสร็จแล้ว ดังนี้.

ทราบว่า ท่านพระปัณณทายกเถระได้กล่าวคาถาเหล่านี้ ด้วย ประการฉะนี้.

จบปัณณทายกเถราปทาน

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อปทาน เล่ม ๘ ภาค ๒ - หน้า 685

๒๕๘. อรรถกถาปัณณทายกเถราปทาน

พึงทราบเรื่องราวในอปทานที่ ๘ ดังต่อไปนี้ :-

บทว่า อโลณปณฺณภกฺโขมฺหิ ความว่า เรานำเอาน้ำมันและใบไม้ เป็นต้นมาเพื่อเป็นอาหารเลี้ยงชีพ ต้มใบไม้ที่ปราศจากรสเค็มกินเป็น อาหาร. อธิบายว่า เรามีใบไม้รสไม่เค็มเป็นอาหารเลี้ยงชีพ. บทว่า นิยเมสุ จ สํวุโต ความว่า สำรวมในศีล ๕ มีปาณาติปาตา เวรมณี เป็นต้นเป็นนิตย์ ที่ชาวโลกกำหนดนิยมสำรวมกันแล้ว. บทว่า ปาตราเส อนุปฺปตฺเต คือ เมื่อถึงเวลารับประทานอาหารตอนเช้า. บทว่า สิทฺธตฺโถ อุปคจฺฉิ ม ความว่า พระผู้มีพระภาคเจ้าพระนามว่า สิทธัตถะ เสด็จ มาหาใกล้เราแล้ว. บทว่า ตาหํ พุทฺธสฺส ปาทาสึ ความว่า เราได้ ถวายใบไม้ที่ไม่เค็มนั้นแด่พระพุทธเจ้าพระองค์นั้นแล.

จบอรรถกถาปัณณทายกเถราปทาน