เอกัญชลิยเถราปทานที่ ๕ (๒๗๕) ว่าด้วยผลแห่งการถวายเครื่องลาด

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อปทาน เล่ม ๘ ภาค ๒ - หน้า 710

เอกัญชลิยเถราปทานที่ ๕ (๒๗๕)

ว่าด้วยผลแห่งการถวายเครื่องลาด

[๒๗๗] เมื่อเรามอบถวายเครื่องลาดใบไม้แด่พระผู้มีพระภาคเจ้า ซึ่งประทับอยู่ที่โคนต้นมะเดื่อ แล้วถวายโอกาสที่อยู่แด่พระสมณะผู้แสวงหาคุณอันใหญ่หลวง.

เราประนมอัญชลีแล้วลาดเครื่องลาดดอกไม้ถวายแด่พระผู้มีพระภาคเจ้าพระนามว่า ติสสะ ผู้เป็นจอมสัตว์ เป็นนาถะ ของโลก ผู้คงที่.

ในกัปที่ ๙๒ แต่กัปนี้ เราได้ทำเครื่องลาดใบไม้ใด ด้วยกรรมนั้น เราไม่รู้จักทุคติเลย นี้เป็นผลแห่งการถวาย เครื่องลาด.

ในกัปที่ ๑๔ แต่กัปนี้ เราได้เป็นพระเจ้าจักรพรรดิผู้เป็น จอมมนุษย์ พระนามว่า เอกอัญชลิกะ มีพละมาก.

คุณวิเศษเหล่านี้ คือ ปฏิสัมภิทา ๔ วิโมกข์ ๘ และ อภิญญา ๖ เราทำให้แจ้งชัดแล้ คำสอนของพระพุทธเจ้า เราได้ทำเสร็จแล้ว ดังนี้.

ทราบว่า ท่านพระเอกัญชลิยเถระได้กล่าวคาถาเหล่านี้ ด้วยประการ ฉะนี้แล.

จบเอกัญชลิยเถราปทาน

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อปทาน เล่ม ๘ ภาค ๒ - หน้า 711

๒๗๕. อรรถกถาเอกัญชลิยเถราปทาน

พึงทราบเรื่องราวในอปทานที่ ๕ ดังต่อไปนี้ :-

บทว่า อุทุมฺพเร วสนฺตสฺส ความว่า แด่พระผู้มีพระภาคเจ้า พระนามว่า ติสสะ ซึ่งประทับอยู่ที่โคนต้นมะเดื่อ คือที่เงาของต้นไม้. บทว่า นิยเต ปณฺณสนฺถเร ได้แก่ เมื่อเรามอบถวายเครื่องลาดใบไม้ แด่พระผู้มีพระภาคเจ้าผู้ประทับนั่งบนอาสนะกิ่งไม้. บทว่า วุตฺโถกาโส มยา ทินฺโน ความว่า เราได้มอบถวายโอกาสคือที่อยู่อันสงัด ได้แก่ มณฑปที่มีประตูเปิดปิดได้.

จบอรรถกถาเอกัญชลิยเถราปทาน