อาลุวทายกเถราปทานที่ ๘ (๒๗๘) ว่าด้วยผลแห่งการถวายเหง้ามัน

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อปทาน เล่ม ๘ ภาค ๒ - หน้า 716

อาลุวทายกเถราปทานที่ ๘ (๒๗๘)

ว่าด้วยผลแห่งการถวายเหง้ามัน

[๒๘๐] มีแม่น้ำใหญ่อันสวยงามน่าดู อยู่ใกล้ภูเขาหิมวันต์ ที่ ใกล้แม่น้ำนั้น เราได้เห็นพระอรหันต์ผู้ปราศจากราคะ มีรัศมี สุกใสน่าทัศนา. เราเห็นท่านประกอบในความสงบระงับอย่างยิ่งแล้ว มีใจ ชื่นบาน เลื่อมใส ได้ถวายเหง้ามันแก่ท่านด้วยมือทั้งสอง ของตน.

ในกัปที่ ๓๑ แต่กัปนี้ เราได้ถวายเหง้ามันใด ด้วยทาน นั้น เราไม่รู้จักทุคติเลย นี้เป็นผลแห่งการถวายเหง้ามัน.

คุณวิเศษเหล่านี้ คือ ปฏิสัมภิทา ๔ วิโมกข์ ๘ และ อภิญญา ๖ เราทำให้แจ้งชัดแล้ว คำสอนของพระพุทธเจ้า เราได้ทำเสร็จแล้ว ดังนี้.

ทราบว่า ท่านพระอาลุวทายกเถระได้กล่าวคาถาเหล่านี้ ด้วย ประการฉะนี้แล.

จบอาลุวทายกเถราปทาน

๒๗๘. อรรถกถาอาลุวทายกเถราปทาน

พึงทราบเรื่องราวในอปทานที่ ๘ ดังต่อไปนี้ :-

บทว่า มหาสินฺธุ สุทสฺสนา ความว่า ได้มีแม่น้ำชื่อว่า มหาสินธุ งดงามเป็นที่จับใจอย่างดียิ่ง เพราะงดงามน่าดูน่าชม มีน้ำใส มีทราย ขาวสะอาด. อธิบายว่า ณ ที่ใกล้แม่น้ำสินธุนั้น เราได้เห็นพระอรหันต์

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อปทาน เล่ม ๘ ภาค ๒ - หน้า 717

ผู้ปราศราคะ มีรัศมีสุกใส น่าใคร่ที่จะได้เห็นอีก มีรูปร่างงดงาม ท่าน ประกอบในความสงบระงับเป็นอย่างยิ่งแล้ว คือเป็นผู้พรั่งพร้อมทุกอย่าง. บทว่า ทิสฺวาหํ วิมฺหิตาสโย ความว่า มีใจชื่นบาน คือเกิดความอัศจรรย์ ใจว่า มาถึงภูเขาหิมวันต์อันน่ากลัวถึงเพียงนี้ได้อย่างไร.

บทว่า อาลุวํ ตสฺส ปาทาสึ ความว่า เรามีใจเลื่อมใสแล้ว ได้ ถวายเหง้ามันโดยความเอื้อเฟื้อ แด่พระอรหันต์นั้นแล้วแล.

จบอรรถกถาอาลุวทายกเถราปทาน