ปุพพังคมนิยเถราปทานที่ ๑๐ (๒๙๐) ว่าด้วยผลแห่งการสํารวม

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อปทาน เล่ม ๘ ภาค ๒ - หน้า 731

ปุพพังคมนิยเถราปทานที่ ๑๐ (๒๙๐)

ว่าด้วยผลแห่งการสำรวม

[๒๙๒] พวกเรา ๘๔,๐๐๐ คน ไม่มีความกังวลจึงออกบวช เพื่อ บรรลุประโยชน์อันสูงสุด เราเป็นหัวหน้าของพวกเรานั้น ศิษย์เหล่านั้นยังมีราคะและโมหะ แต่จิตผ่องใสไม่ขุ่นมัว มี จิตเลื่อมใสบำรุงเราโดยเคารพด้วยมือทั้งสองของตนๆ.

พระสยัมภูผู้ขีณาสพทั้งหลายคายโทสะแล้ว ทำกิจที่ควร ทำเสร็จแล้ว ไม่มีอาสวะ ไม่แพ้อะไรๆ แผ่เมตตาจิตไป พวกเราบำรุงพระสัมพุทธเจ้าเหล่านั้น เป็นผู้มีสติทำกาลกิริยา แล้ว ได้ไปสู่ความเป็นเทวดา.

ในกัปที่ ๙๔ แต่กัปนี้ เราได้รักษาศีลใด ด้วยการรักษาศีล นั้น เราไม่รู้จักทุคติเลย นี้เป็นผลแห่งการสำรวม.

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อปทาน เล่ม ๘ ภาค ๒ - หน้า 732

คุณวิเศษเหล่านี้ คือ ปฏิสัมภิทา ๔ วิโมกข์ ๘ และ อภิญญา ๖ เราทำให้แจ้งชัดแล้ว คำสอนของพระพุทธเจ้า เราได้ทำเสร็จแล้ว ดังนี้.

ทราบว่า ท่านพระปุพพังคมนิยเถระได้กล่าวคาถาเหล่านี้ ด้วย ประการฉะนี้แล.

จบปุพพังคมนิยเถราปทาน

รวมอปทานที่มีในวรรคนี้ คือ

๑. ปัณณทายกเถราปทาน ๒. ผลทายกเถราปทาน ๓. ปัจจุคคมนิยเถราปทาน ๔. เอกปุผิยเถราปทาน ๕. มฆวปุปผิยเถราปทาน ๖. อุปัฏฐายิกเถราปทาน ๗. อปทานิยเถราปทาน ๘. สัตตาหปัพพชิตเถราปทาน ๙. พุทธุปัฏฐายิกเถราปทาน ๑๐. ปุพพังคมนิยเถราปทาน

และท่านได้กล่าวคาถาไว้ ๓๘ คาถา.

จบปัณณทายกวรรคที่ ๒๙