ปุฬินปูชกเถราปทานที่ ๒ (๓๒๒) ว่าด้วยผลแห่งการโปรยทราย

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อปทาน เล่ม ๘ ภาค ๒ - หน้า 779

ปุฬินปูชกเถราปทานที่ ๒ (๓๒๒)

ว่าด้วยผลแห่งการโปรยทราย

[๓๒๔] เราได้เห็นพระศาสดาผู้ประเสริฐกว่านระ สวยงามดัง ดอกรกฟ้า องอาจเหมือนโคนิสภะและม้าอาชาไนย รุ่งเรือง สว่างไสวดังดาวประกายพฤกษ์.

เราจึงได้ประนมกรอัญชลี ถวายบังคมแด่พระศาสดา เรา สรรเสริญพระศาสดา ยินดีอยู่ด้วยกรรมของตน.

เรามีใจผ่องใส เอาทรายขาวบริสุทธิ์กำมือหนึ่ง ห่อพก มาโปรยลง ที่ทางเสด็จดำเนิน ของพระศาสดา พระนามว่า วิปัสสี ผู้แสวงหาคุณใหญ่ แต่นั้น เราเอาทรายครึ่งหนึ่ง โปรยลงในที่พักกลางวันของพระองค์ ผู้เป็นจอมสัตว์ ผู้คงที่.

ในกัปที่ ๙๑ แต่กัปนี้ เราได้โปรยทรายใด ด้วยกรรมนั้น เราไม่รู้จักทุคติเลย นี้เป็นผลแห่งการโปรยทราย.

คุณวิเศษเหล่านี้ คือ ปฏิสัมภิทา ๔ วิโมกข์ ๘ และ อภิญญา ๖ เราทำให้แจ้งชัดแล้ว คำสอนของพระพุทธเจ้า เราได้ทำเสร็จแล้ว ดังนี้.

ทราบว่า ท่านพระปุฬินปูชกเถระได้กล่าวคาถาเหล่านี้ ด้วยประการ ฉะนี้แล.

จบปุฬินปูชกเถราปทาน