ปัตติปุปผิยเถราปทานที่ ๔ (๓๗๔) ว่าด้วยผลแห่งกาลบูชาด้วยดอกประดู่

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อปทาน เล่ม ๘ ภาค ๒ - หน้า 850

ปัตติปุปผิยเถราปทานที่ ๔ (๓๗๔)

ว่าด้วยผลแห่งกาลบูชาด้วยดอกประดู่

[๓๗๖] ในกาลเมื่อพระสัมพุทธเจ้าผู้แสวงหาคุณใหญ่ พระนามว่า ปทุมุตตระ เสด็จไปนิพพานแล้ว คนทั้งปวงมาประชุมกันนำเอา พระสรีระไป.

เมื่อนำเอาพระสรีระไป เขาประโคมกลองเภรีอยู่ เรา มีจิตเลื่อมใสโสมนัส ได้บูชาด้วยดอกประดู่.๑

ด้วยการบูชานั้น เราไม่รู้จักทุคติเลย นี้เป็นผลเพราะ บูชาพระสรีระ.

การที่เราได้มาในสำนักพระพุทธเจ้าของเรา เป็นการมาดี แล้วหนอ วิชชา ๓ เราได้บรรลุแล้วโดยลำดับ คำสอนของ พระพุทธเจ้าเราทำเสร็จแล้ว.

เราเผากิเลสทั้งหลายแล้ว ถอนภพทั้งปวงขึ้นได้หมดแล้ว ตัดกิเลสเครื่องผูกรัดดังช้างตัดเชือกแล้ว เป็นผู้ไม่มีอาสวะอยู่.

คุณวิเศษเหล่านี้ คือ ปฏิสัมภิทา ๔ วิโมกข์ ๘ และ อภิญญา ๖ เราทำให้แจ้งชัดแล้ว คำสอนของพระพุทธเจ้า เราได้ทำเสร็จแล้ว ดังนี้.

๑. ปฏฺฏิปุปฺมํ แปลว่า ไม้โลทแดงหรือไม้แสม อภิธานฯ ๕๖๔.

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อปทาน เล่ม ๘ ภาค ๒ - หน้า 851

    ทราบว่า ท่านพระปัตติปุปผิยเถระได้กล่าวคาถาเหล่านี้ ด้วยประการฉะนี้แล.

จบปัตติปุปผิยเถราปทาน