มัญจทายกเถราปทานที่ ๑๐ (๔๒๐) ว่าด้วยผลแห่งการทําเตียงถวาย

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อปทาน เล่ม ๙ ภาค ๑ - หน้า 27

มัญจทายกเถราปทานที่ ๑๐ (๔๒๐)

ว่าด้วยผลแห่งการทำเตียงถวาย

[๑๐] เมื่อพระพุทธเจ้าผู้นำโลก พระนาม ว่าสิทธัตถะ ผู้ประกอบด้วยพระกรุณา ปรินิพพาน แล้ว เธอปาพจน์มีความแพร่หลาย อันเทวดา และมนุษย์สักการะแล้ว

ในครั้งนั้น เราเป็นคนจัณฑาล ทำเก้าอี้ และตั่ง เลี้ยงชีพด้วยการงานนั้น เลี้ยงดูเด็กๆ ก็ด้วยการงานนั้น

เราเลื่อมใสแล้ว ทำเก้าอี้ยาวเป็นอย่างดี ด้วยมือทั้งสองของตน แล้วได้เข้าไปถวายแก่ พระภิกษุสงฆ์ด้วยตนเอง

ด้วยกรรมที่ทำไว้ดีแล้วนั้น และด้วย ความตั้งเจตนานั้นไว้ เราละร่างมนุษย์แล้ว ได้ไป ยังดาวดึงสพิภพ

เราไปสู่เทวโลก บันเทิงอยู่ในหมู่ไตรทศ ที่นอนมีราคามาก ย่อมเกิดตามความปรารถนา

เราได้เป็นจอมเทพเสวยรัชสมบัติในเทวโลก ๕๐ ครั้ง ได้เป็นพระเจ้าจักรพรรดิราช ๘๐ ครั้ง และได้เป็นพระเจ้าประเทศราช อันไพบูลย์ โดยคณนานับมิได้ เราเป็นผู้ถึงความสุข มียศ นี้เป็นผลแห่งการถวายเตียงนอน

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อปทาน เล่ม ๙ ภาค ๑ - หน้า 28

เมื่อเราจุติจากเทวโลกมาสู่ภพมนุษย์ ที่นอนสวยๆ ควรแก่ค่ามาก ย่อมเกิดแก่เราเอง นี้เป็นการเกิดครั้งหลังของเรา ภพสุดท้ายกำลัง เป็นไป แม้ทุกวันนี้ ที่นอนก็ปรากฏในเวลาที่จะ นอน

ในกัปที่ ๙๔ แต่กัปนี้เราได้ถวายทานใด ด้วยทานนั้น เราไม่รู่จักทุคติเลย นี้เป็นผลแห่ง การถวายเตียง

เราเผากิเลสทั้งหลายแล้ว ... คำสอน ของพระพุทธเจ้าเราได้ทำเสร็จแล้ว ดังนี้

ทราบว่า ท่านพระมัญจทายกเถระได้ภาษิตคาถาเหล่านี้ ด้วยประการ ฉะนี้แล.

จบมัญจทายกเถราปทาน

อรรถกถาภัททาลิวรรคที่ ๔๒

แม้อปทานที่ ๕ ของพระนาคปัลลวกเถระ แม้อปทานที่ ๖ ของพระ เอกทีปิยเถระ แม้อปทานที่ ๗ ของพระอุจฉังคปุปผิยเถระ แม้อปทานที่๘ ของพระยาคุทายกเถระ แม้อปทานที่ ๙ ของพระปัตโถทนทายกเถระ แม้ อปทานที่ ๑๐ ของพระมัญจทายกเถระ ทุกๆ อปทานทั้งหมด มีเนื้อความพอ ที่นักศึกษาจะรู้ได้โดยง่ายทีเดียวแล.

จบอรรถกถาภัตทาลิวรรคที่ ๔๒

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อปทาน เล่ม ๙ ภาค ๑ - หน้า 29

รวมอปทานที่มีในวรรค

นี้ คือ

๑. ภัททาลิเถราปทาน ๒. เอกฉัตติยเถราปทาน ๓. ติณสูลฉาทนิยเถราปทาน ๔. มธุมังสทายเถราปทาน ๕. นาคปัลลวกเถราปทาน ๖. เอกทีปิยเถราปทาน ๗. อุจฉังคปุปผิยเถราปทาน ๘. ยาคุทายกเถรา ปทาน ๙. ปัตโถทนายกเถราปทาน ๑๐. มัญจทายกเถราปทาน

บัณฑิตคำนวณคาถาแผนกหนึ่งได้ ๒๐๐ คาถา.

จบภัททาลิวรรคที่ ๔๒