เอกฉัตติยจเถราปทานที่ ๗ (๔๕๗) ว่าด้วยผลแห่งการกั้นร่มถวายพระพุทธเจ้า

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อปทาน เล่ม ๙ ภาค ๑ - หน้า 82

เอกฉัตติยจเถราปทานที่ ๗ (๔๕๗)

ว่าด้วยผลแห่งการกั้นร่มถวายพระพุทธเจ้า

[๔๗] แผ่นดินร้อนดังเพลิง แผ่นดิน ดุจมีเถ้ารึงไหล พระผู้มีพระภาคเจ้าพระนามว่า ปทุมุตตระ เสด็จจงกรมอยู่ที่กลางแจ้ง

เรากั้นร่มขาวเดินทางไปได้เห็นพระสัมพุทธเจ้าเข้าที่กลางแจ้งนั้น แล้วเกิดควานคิดขึ้นว่า

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อปทาน เล่ม ๙ ภาค ๑ - หน้า 83

ภูมิภาคลูกพยับแดดแผ่คลุม แผ่นดินนี้ จึงเป็นเหมือนถ่านเพลิง ลมพายุใหญ่ที่ทำสรีรกาย ให้ลอยขึ้นได้ตั้งขึ้นอยู่

หนาวร้อน ย่อมทำใจลำบาก ขอได้โปรด รับร่มนี้ อันเป็นเครื่องป้องกันลมและแดดเถิด ข้าพระองค์จักถูกต้องนิพพาน

พระชินเจ้าพระนามว่าปทุมุตตระผู้ทรง อนุเคราะห์ ประกอบด้วยพระกรุณา มีพระยศใหญ่ ทรงทราบความดำริของเราแล้ว ทรงรับไว้ในกาล นั้น

เราได้เป็นจอมเทวดาเสวยราชสมบัติใน เทวโลก ๓๐ กัป ได้เป็นพระเจ้าจักรพรรดิราช ๕๐๐ ครั้ง

และได้เป็นพระเจ้าประเทศราชอันไพบูลย์ โดยคณนานับมิได้ เราได้เสวยกรรมของตนซึ่งตน ได้ก่อสร้างไว้ดีแล้วในปางก่อน

นี้เป็นชาติสุดท้ายของเรา ภพที่สุดกำลัง เป็นไป ถึงทุกวันนี้ชนทั้งหลายก็พากันกั้นเศวตฉัตรให้เราตลอดกาลทุกเมื่อ

ในกัปที่แสนแต่กัปนี้ เราได้ถวายร่มใด ในกาลนั้น ด้วยการถวายร่มนั้น เราไม่รู้จักทุคติ เลย นี้เป็นผลแห่งการถวายร่ม

เราเผากิเลสทั้งหลายแล้ว ... คำสอน ของพระพุทธเจ้า เราได้ทำเสร็จแล้ว ดังนี้.

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อปทาน เล่ม ๙ ภาค ๑ - หน้า 84

ทราบว่า ท่านพระเอกฉัตติยเถระได้ภาษิตคาถาเหล่านี้ ด้วยประการฉะนี้แล.

จบเอกฉัตติยเถราปทาน