ปังสุกูลสัญญกเถราปทานที่ ๑ (๔๘๑) ว่าด้วยผลแห่งการไหว้ผ้าบังสุกุลจีวร

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อปทาน เล่ม ๙ ภาค ๑ - หน้า 115

ปังสุกูลวรรคที่ ๔๙

ปังสุกูลสัญญกเถราปทานที่ ๑ (๔๘๑)

ว่าด้วยผลแห่งการไหว้ผ้าบังสุกุลจีวร

[๗๑] พระผู้มีพระภาคเจ้าผู้สยัมภู ผู้ นำของโลก พระนามว่าติสสะ ได้เสด็จอุบัติขึ้น แล้ว พระพิชิตมารทรงวางบังสุกุลจีวรไว้แล้ว เสด็จเข้าพระวิหาร

เราสะพายธนูที่มีสายและกระบอกน้ำ ถือดาบเข้าป่าใหญ่

ครั้งนั้น เราได้เห็นบังสุกุลจีวรซึ้งแขวน อยู่บนยอดไม้ในป่านั้น จึงวางธนูลง ณ ที่นั้นเอง ประนมกรอัญชลีเหนือเศียรเกล้า

เรามีจิตเลื่อมใส มีใจโสมนัส และมี ปีติเป็นอันมาก ระลึกถึงพระพุทธเจ้าผู้ประเสริฐ สุด แล้วได้ไหว้บังสุกุลจีวร

ในกัปที่ ๙๒ แต่กัปนี้ เราได้ไหว้บังสุกุล จีวรใด ด้วยการไหว้บังสุกุลจีวรนั้น เราไม่รู้จัก ทุคติเลย นี้เป็นผลแห่งการไหว้

เราเผากิเลสทั้งหลาย.. คำสอน ของพระพุทธเจ้าเราได้ทำเสร็จแล้ว ดังนี้.

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อปทาน เล่ม ๙ ภาค ๑ - หน้า 116

ทราบว่า ท่านพระปังสูกุลสัญญเถระได้ภาษิตคาถาเหล่านี้ ด้วย ประการฉะนี้แล.

จบปังสุกูลสัญญกเถราปทาน

อรรถกถาปังสุกูลวรรคที่ ๔๙

อปทานที่ ๑ ในวรรคที่ ๔๙ มีเนื้อความพอที่จะกำหนดรู้ได้โดยง่าย ทีเดียวแล.