โกรัณฑปุปผิยเถราปทานที่ ๓ (๔๙๓) ว่าด้วยผลแห่งการบูชาบังสุกุล

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อปทาน เล่ม ๙ ภาค ๑ - หน้า 153

โกรัณฑปุปผิยเถราปทานที่ ๓ (๔๙๓)

ว่าด้วยผลแห่งการบูชาบังสุกุล

[๘๓] เมื่อก่อน เรากับบิดาและปู่ เป็น คนทำงานในป่า เลี้ยงชีพด้วยฆ่าปศุสัตว์ กุศลกรรมของเราไม่มี

พระผู้นำชั้นเยี่ยมของโลกพระนามว่า ติสสะ ผู้มีพระปัญญาจักษุ ทรงแสดงรอยพระบาท ๓ รอยไว้ใกล้ที่อยู่ของเรา ด้วยทรงพระอนุ- เคราะห์

เราเห็นรอยพระบาทของพระศาสดาพระนามว่า ติสสะ ที่ทรงเหยียบไว้ เป็นผู้ร่าเริง มีจิต บันเทิง ยังจิตให้เลื่อมใสในรอยพระบาท

เราเห็นต้นหงอนไก่งอกงามอยู่มีดอกบาน จึงเก็บใส่ผอบมาบูชารอยพระบาทอันประเสริฐ สุด

ด้วยกรรมที่ทำไว้ดีแล้วนั้น และด้วยการ ตั้งเจตน์จำนงไว้ เราละร่างมนุษย์แล้ว ได้ไป สวรรค์ชั้นดาวดึงส์

เราเข้าถึงกำเนิดใดๆ คือเป็นเทวดาหรือ มนุษย์ในกำเนิดนั้นๆ เรามีผิวพรรณเหมือนดอก หงอนไก่ มีรัศมีซ่านออกจากตัว

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อปทาน เล่ม ๙ ภาค ๑ - หน้า 154

ในกัปที่ ๙๒ แต่กัปนี้ เราได้ทำกรรมใด ในกาลนั้น ด้วยกรรมนั้น เราไม่รู้จักทุคติเลย นี้เป็นผลแห่งการบูชารอยพระพุทธบาท

เราเผากิเลสทั้งหลายแล้ว ... คำสอนของ พระพุทธเจ้าเราได้ทำเสร็จแล้ว ดังนี้.

ทราบว่า ท่านพระโกรัณฑปุปผิยเถระได้ภาษิตคาถาเหล่านี้ ด้วย ประการฉะนี้แล.

จบโกรัณฑปุปผิยเถราปทาน