เอกปัตตทายกเถราปทานที่ ๒ (๕๐๒) ว่าด้วยผลแห่งการถวายบาตร

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อปทาน เล่ม ๙ ภาค ๑ - หน้า 172

เอกปัตตทายกเถราปทานที่ ๒ (๕๐๒)

ว่าด้วยผลแห่งการถวายบาตร

[๙๒] ข้าพระองค์เป็นช่างหม้ออยู่ใน พระนครหังสวดี ได้เห็นพระพุทธเจ้าผู้ปราศจาก กิเลสธุลี มีโอฆะอันข้ามได้แล้ว ไม่มีอาสวะ

ข้าพระองค์ได้ถวายบาตรดินที่ทำดีแล้ว แด่พระพุทธเจ้าผู้ประเสริฐสุด ครั้นถวายบาตร แด่พระผู้มีพระภาคเจ้าผู้ตรงผู้คงที่แล้ว

เมื่อข้าพระองค์เกิดในภพ ย่อมได้ภาชนะ ทองและจานที่ทำด้วยเงิน ทำด้วยทอง และทำ ด้วยแก้วมณี

ข้าพระองค์บริโภคในถาด นี้เป็นผลแห่ง บุญกรรม ข้าพระองค์เป็นผู้เลิศกว่าชนทั้งหลาย โดยยศ

พืชแม้ถึงน้อย แต่หว่านลงในนาดี เมื่อฝน ยังท่อธารให้ตกลงทั่วโดยชอบ ผลย่อมยังชาวนา ให้ยินดีได้ ฉันใด

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อปทาน เล่ม ๙ ภาค ๑ - หน้า 173

การถวายบาตรนี้ก็ฉันนั้น ข้าพระองค์ ได้หว่านลงในพุทธเขต เมื่อท่อธารคือปีติตกลง อยู่ ผลจักทำข้าพระองค์ให้ยินดี

เขต คือ หมู่และคณะมีประมาณเท่าใด ที่จะให้ความสุขแก่สรรพสัตว์ เสมอด้วยพุทธเขต ไม่มีเลย

ข้าแต่พระองค์ผู้เป็นบุรุษอาชาไนย ข้าพระองค์ขอนอบน้อมแด่พระสงฆ์ ข้าแต่พระองค์ ผู้เป็นอุดมบุรุษ ข้าพระองค์ขอนอบน้อมแด่พระองค์ ข้าพระองค์ได้บรรลุบทอันไม่หวั่นไหว ก็ เพราะได้ถวายบาตรใบหนึ่ง

ในกัปที่ ๙๑ แต่กัปนี้ ข้าพระองค์ได้ ถวายบาตรใดในกาลนั้น ด้วยการถวายบาตรนั้น ข้าพระองค์ไม่รู้จักทุคติเลย นี้เป็นผลแห่งการ ถวายบาตร

ข้าพระองค์เผากิเลสทั้งหลายแล้ว ... คำสอนของพระพุทธเจ้า ข้าพระองค์ได้ทำเสร็จ แล้ว ดังนี้.

ทราบว่า ท่านพระเอกปัตตทายกเถระได้ภาษิตคาถาเหล่านี้ ด้วย ประการฉะนี้แล.

จบเอกปัตตทายกเถราปทาน