โฆสสัญญกเถราปทานที่ ๘ (๕๑๘) ว่าด้วยผลแห่งความเลื่อมใสในเสียงแสดงธรรม

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อปทาน เล่ม ๙ ภาค ๑ - หน้า 187

โฆสสัญญกเถราปทานที่ ๘ (๕๑๘)

ว่าด้วยผลแห่งความเลื่อมใสในเสียงแสดงธรรม

[๑๐๘] เมื่อก่อน เราเป็นพรานล่าเนื้อ เที่ยวอยู่ในไพรวัน อันสงัดเงียบ ได้พบพระ พุทธเจ้าผู้ปราศจากกิเลสธุลี อันหมู่เทวดาห้อมล้อม กำลังทรงประกาศสัจจะ ๔ ทรงแสดงอมตบท เราได้สดับธรรมอันไพเราะของพระพุทธเจ้าผู้เผ่า พันธุ์ของโลกพระนามว่า สิขี

เราจิตให้เลื่อมใสในพระสุรเสียง เรา ยังจิตให้เลื่อมใสในพระองค์ท่านผู้ไม่มีบุคคล เปรียบเสมอเหมือนแล้ว ข้ามพ้นภพที่ข้ามได้ ยาก

ในกัปที่ ๓๑ แต่กัปนี้ เราได้สัญญาใด ในกาลนั้น ด้วยการได้สัญญานั้น เราไม่รู้จัก ทุคติเลย นี้เป็นผลแห่งสัญญาในเสียง

เราเผากิเลสทั้งหลายแล้ว ... คำสอน

ทราบว่า ท่านพระโฆสสัญญกเถระได้ภาษิตคาถาเหล่านี้ ด้วย ประการฉะนี้แล.

จบโฆสสัญญกเถราปทาน