เริ่มเห็นโทษของอกุศลบ้างไหม
หทเย นิเธตพฺพยุตฺตกํ
(ข้อความที่ควรเก็บไว้ในหทัย)
[๕๘๘]
เริ่มเห็นโทษของอกุศลบ้างไหม
คุณความดีก็มีหลายอย่างใช่ไหม? เพราะฉะนั้นอกุศลคงไม่ต้องภาวนา มีปัจจัยพร้อมที่จะเกิดตรงกันข้ามกับกุศล แต่ถ้าไม่เห็นคุณประโยชน์ของกุศล จะคิดที่จะบำเพ็ญกุศลคือภาวนาอบรมให้เป็นกุศลเพิ่มขึ้นไหม? แต่ยากแสนยาก ถ้าไม่ได้มีความเข้าใจจริงๆ อย่างคนที่ศึกษาธรรม ตอบได้ จิต (สภาพธรรมที่เป็นใหญ่เป็นประธานในการรู้แจ้งอารมณ์) มีเท่าไหร่ เจตสิก (สภาพธรรมที่เกิดประกอบพร้อมกับจิต) มีเท่าไหร่ อกุศล มีเท่าไหร่ และบารมี (คุณความดีที่ทำให้ถึงฝั่งของการดับกิเลส) มีเท่าไหร่ ตอบได้หมด แต่เวลาดูโทรทัศน์ฟังอะไรก็ตามวิจารณ์หมด ไม่ดีสักอย่างหนึ่ง ใช่ไหม? ไม่ว่าวันไหนไม่ว่ารายการอะไรนั่นเขาขัดเกลาอะไรหรือเปล่า? แต่เรียนเยอะแล้วอย่างไร ประโยชน์อยู่ที่ไหนของการเรียน เมื่อไม่รู้จักตัวเองตามความเป็นจริง
รู้จักคนอื่นไม่ต้องอาศัยพระธรรม คิดไปว่าคนโน้นไม่ดีอย่างนี้ คนนั้นไม่ดีอย่างนี้ เป็นของธรรมดาที่สะสมมา แต่ภาวนา คิดดูกว่าจะเกิดได้ ถ้าไม่ได้เห็นประโยชน์ของกุศลจริงๆ และไม่เห็นโทษของอกุศล จะอบรมกุศลไหม แม้ขณะที่กำลังฟังคนอื่นวิพากษ์วิจารณ์ใครก็ตามเห็นไหม? ชีวิตประจำวันหรือเปล่า? ธรรมหรือเปล่า? ขัดเกลาคือภาวนาให้มีการที่จะละอกุศลใดๆ ในขณะนั้นหรือเปล่า มุ่งหน้าแต่จะไปภาวนาสมถะวิปัสสนา แต่ว่าอกุศลขณะนั้นอยู่ไหน เกิดอีกแน่ๆ เมื่อไม่รู้ ก็เป็นอย่างนี้ไปทุกวี่ทุกวัน ฟังธรรมก็ฟังเข้าใจธรรมก็เข้าใจแต่พอถึงเวลาที่สะสมมา ก็ไม่คิดที่จะสะสมกุศลแล้วเป็นการพอกพูนอกุศลด้วย แม้แต่ความคิดถึงคนอื่นคิดอย่างไร? ใช่ไหม? สะสมมาที่จะเป็นกุศลและอกุศลที่คิด ความเมตตามีบ้างไหม ไม่ว่าเขาเป็นใครก็ตาม เพราะฉะนั้นไม่ใช่ว่าเราจะไปนั่งเปิดตำราศึกษาว่าเรื่องนี้เราศึกษาแล้วฟังแล้ว แต่ชีวิตจริงๆ ได้ประโยชน์อะไรจากการเข้าใจพระธรรม ยังเหมือนเดิมหรือว่าเริ่มแล้วที่จะเงียบใช่ไหม ไม่มีสาระที่จะไปพูดอะไร (ที่ไม่มีประโยชน์) ใครจะทำอะไร สิ่งนั้นเป็นเรื่องที่เกิดแล้ว และจะช่วยกันให้เข้าใจถูกต้องได้อย่างไร อันนี้เป็นสิ่งที่ควรสะสมไหม ควรบำเพ็ญให้มากขึ้นไหม ควรภาวนาไหม อบรมให้มากขึ้น? แล้วอย่างนี้จะไปขัดเกลากิเลสกันตรงไหน ถ้าไม่มีการเห็นโทษของอกุศลจริงๆ แม้เพียงเล็กน้อย แม้เป็นปกติในชีวิตประจำวัน
กราบเท้าบูชาคุณ ท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ที่เคารพยิ่ง
อ่านหัวข้ออื่นๆ คลิกที่นี่ ... เก็บไว้ในหทัย
