ติณมุฏฐิทายกเถราปทานที่ ๑ (๕๒๑) ว่าด้วยผลแห่งการถวายหญ้าคา

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อปทาน เล่ม ๙ ภาค ๑ - หน้า 193

ติณทายกวรรคที่ ๕๒

ติณมุฏฐิทายกเถราปทานที่ ๑ (๕๒๑)

ว่าด้วยผลแห่งการถวายหญ้าคา ๑

[๑๑๑] ในที่ไม่ไกลภูเขาหิมวันต์ มีภูเขา ลูกหนึ่งชื่อว่า ลัมพกะ ที่ภูเขาลัมพกะนั้น พระสัมมาพุทธเจ้าพระนามว่า ติสสะ เสด็จจงกรม อยู่กลางแจ้ง

เมื่อก่อน เราเป็นพรานเนื้อ อยู่ในอรัญ ราวป่า ได้พบพระพุทธเจ้าผู้ประเสริฐสุดกว่าทวย เทพ จึงได้ถวายหญ้าคากำหนึ่งแด่พระพุทธเจ้า เพื่อ เป็นที่ประทับนั่ง ครั้นแล้วเรายังจิตให้เลื่อมใส ถวายบังคมพระสัมมาพุทธเจ้าแล้ว บ่ายหน้า กลับทางทิศอุดร

เราเดินไปไม่นาน ก็ถูกราชสีห์ฆ่า เรา เป็นผู้ถูกราชสีห์ฆ่าตายในที่นั้นนั่นเอง เราได้ทำ อาสันนกรรม ณ ที่ใกล้พระพุทธเจ้าผู้ประเสริฐสุด ไม่มีอาสวะ เราได้ไปยังเทวโลก เหมือนลูกศรที่ พ้นจากแล่ง ฉะนั้น

ปราสาทในเทวโลกนั้น ซึ่งบุญกรรม เนรมิตให้ เป็นของงดงามมีแล่งธนูตั้งพัน มี

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อปทาน เล่ม ๙ ภาค ๑ - หน้า 194

ลูกหนังเป็นจำนวนร้อย มีธงประจำปราสาทเป็น สีเขียว

รัศมีของปราสาทนั้นแผ่ซ่านไป เหมือน พระอาทิตย์อุทัย เราเป็นผู้พรั่งพร้อมด้วยเหล่า นางเทพกัญญา เพียบพร้อมด้วยกามคุณารมณ์ บันเทิงเริงรมย์อยู่

เราอันกุศลมูลตักเตือนแล้ว จุติจากเทวโลกมาเป็นมนุษย์ เป็นผู้บรรลุธรรมเป็นที่สิ้น อาสวะ

ในกัปที่ ๙๔ แต่กัปนี้ เราได้ถวายหญ้า สำหรับรองนั่ง ด้วยการถวายหญ้านั้น เราไม่รู้จัก ทุคติเลย นี้เป็นผลแห่งการถวายหญ้ากำหนึ่ง

เราเผากิเลสทั้งหลายแล้ว ... คำสอน ของพระพุทธเจ้าเราได้ทำเสร็จแล้ว ดังนี้.

ทราบว่า ท่านพระติณมุฏฐิทายกเถระได้ภาษิตคาถาเหล่านี้ ด้วย ประการฉะนี้แล.

จบติณมุฏฐิทานกเถราปทาน