โพธิสัมมัชชกเถราปทานที่ ๘ (๕๒๘) ว่าด้วยผลแห่งการกวาดลานโพธิ์

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อปทาน เล่ม ๙ ภาค ๑ - หน้า 199

โพธิสัมมัชชกเถราปทานที่ ๘ (๕๒๘)

ว่าด้วยผลแห่งการกวาดลานโพธิ์

[๑๑๘] ในกาลก่อน เราเก็บใบโพธิ์ที่ ถูกทิ้งไว้ ณ ลานพระเจดีย์เอาไปทิ้งเสีย เราจึงได้ คุณ ๒๐ ประการ

ด้วยเดชแห่งกรรมนั้น เมื่อเรายังท่องเที่ยวอยู่ในภพน้อยภพใหญ่ ย่อมท่องเที่ยวไปแต่ ในสองภพ คือ ในเทวดาและมนุษย์

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อปทาน เล่ม ๙ ภาค ๑ - หน้า 200

จุติจากเทวโลกแล้วมาสู่มนุษย์โลก ก็เกิด แต่ในสองสกุล คือ สกุลกษัตริย์และสกุลพราหมณ์

เรามีอวัยวะน้อยใหญ่สมบูรณ์สูงใหญ่ รูป สวย สะอาดสะอ้าน เต็มเปี่ยม ไม่บกพร่อง

เราเกิดในภพใดภพหนึ่ง คือ ในเทวโลก หรือมนุษย์โลกในภพนั้น เรามีผิวพรรณเหมือน ทองคำ เปรียบดังทองคำที่นายช่างหลอมแล้ว ผิว ของเราอ่อนนุ่ม สนิท สุขุม ละเอียดอ่อนอยู่ ตลอดเวลา เพราะใบโพธิ์อันเราทิ้งดีแล้ว

ในคติไหนๆ ก็ตามที ฝุ่นละอองย่อม ไม่ติดในสรีระของเรา ผู้เป็นไปอยู่ นี้เป็นวิบาก แห่งการทิ้งใบโพธิ์

เพราะความร้อน ลม แดด หรือเพราะ ความร้อนของไฟก็ตาม ที่ตัวของเราไม่มีเหงื่อ ไหล นี้เป็นวิบากแห่งการทิ้งใบโพธิ์

ในกายของเรา ไม่มีโรคเรื้อน ฝี กราก ตกกระ หูดและหิดเปื่อยเลย นี้เป็นวิบากแห่งการ ทิ้งใบโพธิ์

คุณแห่งการทิ้งใบโพธิ์อกข้อหนึ่ง คือ บุคคลเกิดในภพน้อยภพใหญ่ ย่อมไม่มีโรคใน กาย นี้เป็นวิบากแห่งการทิ้งใบโพธิ์

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อปทาน เล่ม ๙ ภาค ๑ - หน้า 201

คุณอีกข้อหนึ่ง คือ เขาเกิดในภพน้อยภพ ใหญ่ ย่อมไม่มีความบีบคั้นที่เกิดขึ้นทางใจเลย นี้เป็นวิบากแห่งการทิ้งใบโพธิ์

คุณอีกข้อหนึ่ง คือ เขาเกิดในภพน้อย ภพใหญ่ ย่อมไม่มีใครเป็นข้าศึกเลย นี้เป็นวิบาก แห่งการทิ้งใบโพธิ์

คุณอีกข้อหนึ่ง คือ เขาเกิดในภพน้อยภพ ใหญ่ ย่อมมีโภคทรัพย์ไม่บกพร่องเลย นี้เป็น วิบากแห่งการทิ้งใบโพธิ์

คุณอีกข้อหนึ่ง คือ เขาเกิดในภพน้อยภพ ใหญ่ ย่อมไม่มีภัยแต่ไฟ พระราชา โจรและน้ำ

คุณอีกข้อหนึ่ง คือ เขาเกิดในภพน้อย ภพใหญ่ ทาสหญิงและชายและคนติดตาม ย่อม ประพฤติตามต้องการของเขา

เขาเกิดในมนุษย์โลกในปริมาณอายุเท่าใด อายุของเขา ย่อมไม่ลดไปจากปริมาณอายุนั้น ย่อมดำรงอยู่ตราบเท่าสิ้นอายุ

คนใน คนนอก ตลอดถึงชาวนิคม ชาว รัฐ ล้วนแต่เป็นผู้ช่วยเหลือ ใคร่ให้ความเจริญ ปรารถนาให้ความสุขแก่เขาทั้งนั้น ในทุกๆ ภพ เราเป็นคนมีโภคทรัพย์ มียศ มีสิริ มีญาติพวกพ้อง ไม่มีเวร หมดความสะดุ้ง ในทุกภพ เรามีทุกสิ่ง.

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อปทาน เล่ม ๙ ภาค ๑ - หน้า 202

เมื่อเรายังท่องเที่ยวอยู่ในภพ เทวดา มนุษย์ อสูร คนธรรพ์ ยักษ์และรากษส ล้วน แต่ป้องกันรักษาเราทุกเมื่อ

เราเสวยยศสองอย่างทั้งในเทวโลกและ มนุษยโลก ในอวสานกาล เราได้บรรลุศิวโมกข์ มหานฤพานอันยอดเยี่ยม

บุรุษใดประสพบุญเพราะเจาะจงพระสัมมาสัมพุทธเจ้า หรือโพธิ์พฤกษ์ของพระศาสดาพระองค์นั้น สำหรับบุรุษเช่นนั้น สิ่งอะไรเล่าที่เขา จะหาได้ยาก

เขาย่อมเป็นผู้ยิ่งใหญ่กว่าคนอื่นๆ ใน มรรค, ผล การศึกษาปริยัติและคุณ คือ ฌาน และอภิญญา ไม่มีอาสวะ ปรินิพพาน

เมื่อก่อน เรามีใจยินดีเก็บใบโพธิ์เอาไป ทิ้ง จึงเป็นผู้พร้อมเพรียงด้วยองค์คุณ ๒๐ ประการ นี้ทุกทิพาราตรีกาล

เราเผากิเลสทั้งหลายแล้ว ... คำสอนของ พระพุทธเจ้าเราได้ทำเสร็จแล้ว ดังนี้.

ทราบว่า ท่านพระโพธิสัมมัชชกเถระได้ภาษิตคาถาเหล่านี้ ด้วย ประการฉะนี้แล.

จบโพธิสัมมัชชกเถราปทาน