ความดีมีคุณ แล้วใครเห็น?

หทเย นิเธตพฺพยุตฺตกํ
(ข้อความที่ควรเก็บไว้ในหทัย)
[๕๙๓]

ความดีมีคุณ แล้วใครเห็น?

เมื่อวานนี้ได้อะไรบ้าง? ได้เยอะแยะหรือเปล่า? อาจจะได้ลาภ ได้สิ่งของได้คำชม ได้อะไรก็แล้วแต่ ทั้งหมดทั้งวัน แต่จริงๆ สิ่งเหล่านั้นอยู่ที่ไหน? หมดแล้วไม่เหลือเลย แต่ที่ได้จริงๆ คือธุลีละออง สิ่งที่เป็นฝุ่น เป็นความไม่สะอาด (คือ กิเลส) โปรยลงในจิตอยู่เรื่อยๆ ทั้งทางตาบ้าง หูบ้าง จมูกบ้าง ลิ้นบ้าง กายบ้าง ใจบ้าง ถ้าไม่รู้อย่างนี้คิดเองได้ไหม? (ก็ไม่ได้) เพราะฉะนั้นจากการที่มีพระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าเป็นที่พึ่ง ไม่ใช่พึ่งเพื่ออย่างอื่น แต่พึ่งเพราะได้ทรงแสดงพระธรรมให้ผู้ที่ได้ฟังเข้าใจจริงๆ เมื่อเข้าใจแล้ว กตัญญูบุคคล คือคนที่เห็นคุณของความดี ความชั่ว มีคุณหรือเปล่า? ไม่มี แต่ความดีมีคุณแล้วใครเห็น? ถ้าไม่เห็นก็คือไม่ใช่กตัญญู เพราะเหตุว่าไม่รู้คุณของความดี แล้วคนที่รู้คุณของความดีที่จะไม่ทำความดีมีไหม เมื่อรู้ว่าเป็นประโยชน์?

ก็เป็นการแสดงให้เห็นว่า ที่พึ่งจริงๆ คือปัญญาความเห็นที่ถูกต้อง ซึ่งไม่มีคนอื่นใดที่สามารถจะทำให้ใครได้เข้าใจความจริงนี้ได้เลย นอกจากพระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าที่ได้ทรงตรัสรู้และทรงแสดงพระธรรม

กราบเท้าบูชาคุณ ท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ที่เคารพยิ่ง

อ่านหัวข้ออื่นๆ คลิกที่นี่ ... เก็บไว้ในหทัย