สะสมความเห็นถูก

ต้องเป็นผู้จริงใจ ธรรมยาก แล้วจะเปลี่ยนให้ง่ายนั้น เป็นไปไม่ได้ แต่ว่า เมื่อเกิดมาแล้ว มีโอกาสได้ฟัง แล้วค่อยๆ สะสม "ความเห็นถูก" ซึ่งจะทำให้มีโอกาสได้ฟังอีก มีโอกาสที่จะได้เข้าใจถูก เห็นถูกอีก แค่นี้พอไหม นี่แหละ เรายังไม่รู้จักโลภะมากพอที่จะรู้ว่า โลภะแทรกเข้ามาได้ทุกโอกาส ขณะใดที่รู้สึกว่าช้า ขณะใดที่รู้สึกว่า เมื่อไรจะรู้เสียที แล้วธรรมก็แสนยาก ถ้ารู้ว่ายาก แล้วเกิดความปิติ ว่าได้มีโอกาส ได้ฟังสิ่งซึ่งแสนยาก ก็ดีกว่าไม่ได้ฟังเลยไหม

เพียงได้ฟังสิ่งที่แสนยากนี้ ก็น่าจะปิติ เพราะเหตุว่า ถ้าไม่มี "พระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า" จะไม่มีการได้ฟังอย่างนี้เลย แต่ก่อนอื่น ต้องเป็นผู้ตรงที่จะรู้ว่า ไม่รู้คือไม่รู้ และรู้คือรู้ รู้ระดับไหนก็คือระดับนั้น ไม่มีความอยากเพิ่มขึ้นโดยไร้เหตุ ไม่มีทางเลยที่จะ "ประจักษ์" ลักษณะของสภาพธรรมตามความเป็นจริง ถ้ายังไม่มีความเข้าใจถูกต้อง จนมั่นคงจริงๆ จะต้องมีความอดทนต่อไปอีกว่า ได้รู้ความจริง ได้รู้ของจริง ซึ่งไม่ใช่ของปลอม แล้วสามารถที่จะค่อยๆ เข้าใจไปเรื่อยๆ เมื่อไรก็เมื่อนั้น

(คำว่า"ประจักษ์" หมายความว่า ปรากฏชัดในสภาพธรรมที่เป็น "อนัตตา" ไม่สืบเนื่องติดต่อกัน จนรวมกันเหมือนกับว่าเป็น "อัตตา" หรือสิ่งหนึ่งสิ่งใด)

บรรยายโดย ...
อ. สุจินต์ บริหารวนเขตต์
จากหนังสือ "ธรรมาภิสมัย"
โดย ... "กลุ่มกอบัว"

ขออนุโมทนา