การลิ้มรสเผ็ดเป็นผลของกรรมดีใช่ไหมถ้าคนๆ นั้นชอบกินเผ็ด
มีปกติกินเผ็ด
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
สภาพธรรมเกิดดับอย่างรวดเร็ว ตามความเป็นจริงแล้ว ขณะที่ลิ้มรส ไม่ว่าจะลิ้มรสอะไรก็ตาม ต้องเป็นผลของกรรม ถ้าเป็นผลของกุศลกรรม ก็ทำให้ได้ลิ้มรสที่ดี ที่น่าปรารถนาน่าใคร่น่าพอใจ ในทางตรงกันข้ามถ้าเป็นผลของอกุศลกรรม ก็ทำให้ได้ลิ้มรสที่ไม่ดี ไม่น่าปรารถนาไม่น่าใคร่ไม่น่าพอใจ เป็นธรรมที่มีจริงๆ ที่เกิดขึ้นเป็นไปตามเหตุตามปัจจัย รสเผ็ด เป็นรสอย่างหนึ่ง เป็นสภาพธรรมที่มีจริง ไม่ได้เปลี่ยนแปลงไปตามความชอบหรือไม่ชอบเลย แม้แต่น้อย ขณะที่ลิ้มรสเผ็ด ต้องเป็นการได้รับอารมณ์ที่ไม่ดี แต่ขณะชอบ ไม่ใช่ผลของกรรม แต่เป็นอกุศลธรรม คือ โลภะ เกิดขึ้นติดข้องในสิ่งนั้น เช่น ติดข้องในรสเผ็ด ชอบรสเผ็ด เป็นต้น
ข้อความบางตอนจากคำบรรยายของท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ มีดังนี้
"สภาพธรรมเป็นสิ่งซึ่งยากถ้าจะใช้บุคคลตัดสิน แต่ลักษณะของ สภาพธรรมจริงๆ ไม่ต้องมีชื่อว่าเป็นญี่ปุ่น ไทย หรืออะไรเลย แต่ว่ารสมี รสที่ทำให้เกิดทุกข์มี รสที่ทำให้เกิดสุขมี เพราะฉะนั้น เมื่อเป็นรสที่น่าพอใจ ทำให้ชิวหาวิญญาณลิ้มรสที่น่าพอใจในขณะใด ขณะนั้นเป็นกุศลวิบาก แต่ไม่ใช่ช่วงขณะที่เราพอใจ แต่ต้องเป็นขณะที่ชิวหาวิญญาณลิ้มรส ปนกันไม่ได้ สภาพธรรมต้องตามความเป็นจริง
ความพอใจ บางคนอาจจะพอใจรสเผ็ด บางคนอาจจะพอใจรสเปรี้ยว บางคนอาจจะพอใจรสเค็ม เพราะฉะนั้น เวลาที่ได้รับประทานอาหารที่เค็มสำหรับผู้ที่ชอบเค็ม โลภมูลจิตเกิด แต่ชิวหาวิญญาณก่อนโลภมูลจิต ต้องตรงต่อลักษณะสภาพของรสที่ปรากฏ จะอาศัยบุคคลหนึ่งบุคคลใดตัดสินย่อมไม่ได้"
...ยินดีในความดีของทุกๆ ท่านครับ...
