เพราะไม่รู้ จึงคบพาล เผาผลาญตน

หทเย นิเธตพฺพยุตฺตกํ
(ข้อความที่ควรเก็บไว้ในหทัย)
[๖๑๐]

เพราะไม่รู้ จึงคบพาล เผาผลาญตน

คุณอรวรรณ เชิญรุ่งโรจน์ : เพราะไม่รู้ จึงคบพาล เผาผลาญตน

ท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ : คนพาลไม่ใช่บัณฑิต เพราะฉะนั้นตราบใดที่ยังมีกิเลสอยู่ ขณะที่กิเลสเกิด เป็นบัณฑิตหรือเปล่า

คุณอรวรรณ เชิญรุ่งโรจน์ : ไม่ใช่

ท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ : ถ้าไม่เป็นบัณฑิต เป็นอะไร

คุณอรวรรณ เชิญรุ่งโรจน์ : เป็นพาล

ท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ : รู้ไหมว่ามีพาลแล้ว เป็นพาลแล้ว คบพาลแล้ว จนกว่าจะรู้จริงๆ ว่าขณะนั้นก็เป็นสภาพธรรมที่ควรละไม่ควรคบต่อไป แต่ต้องมีปัญญาระดับที่จะไม่คบอีกต่อไป ขั้นแรกคือไม่คบกับความเห็นผิดว่าเป็นสิ่งหนึ่งสิ่งใด ยากไหมที่จะไม่คบ เพราะเข้าใจถูกจึงไม่คบ เพราะรู้ความจริงว่าไม่มีใครเลย นอกจากสิ่งที่เพียงเกิดขึ้นปรากฏแล้วก็ดับไป

ทุกคำเป็นคำจริงและก็ไม่เปลี่ยนแปลง แต่กว่าจะเข้าใจอย่างนี้ได้จริงๆ ต้องค่อยๆ ฟังไปเรื่อยๆ แล้วก็ไม่ลืม ฟังแล้วก็ฟังอีกๆ เพื่อละความติดข้อง ไม่ใช่ว่าแล้วอย่างไรเราจึงจะรู้อย่างนั้น

ก็มีท่านผู้หนึ่งท่านก็เขียนข้อความส่งมาให้ ก็เป็นเรื่องที่ท่านรับฟังมา เหมือนกับท่านก็รู้ว่าชั่วคราวทุกอย่างเกิดขึ้นแล้วก็ดับไป แต่ตอนสุดท้ายท่านก็ถามว่าแล้วทำอย่างไรจึงจะรู้ความจริงนี้ได้ ก็จบไปเลยใช่ไหม? รู้หรือเปล่าที่พูดมาทั้งหมด หรือจำ หรือเพียงแต่ฟังเผินแล้วก็เข้าใจคำแต่ไม่เข้าใจอรรถ ไม่เข้าใจสภาพธรรมจริงๆ ที่กำลังปรากฏในขณะนี้

เพราะฉะนั้นก็จะเห็นได้ว่ายากที่จะไม่ใช่เพียงฟังเผิน จำ คิด แต่ว่าไม่รู้ว่าเป็นสิ่งที่กำลังปรากฏจริงๆ จนกว่าจะเข้าใจอย่างนั้นจริงๆ ได้

กราบเท้าบูชาคุณ ท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ที่เคารพยิ่ง

อ่านหัวข้ออื่นๆ คลิกที่นี่ ... เก็บไว้ในหทัย