ไม่มีอะไรที่จะดำรงคงยั่งยืนอยู่ได้เลย

หทเย นิเธตพฺพยุตฺตกํ
(ข้อความที่ควรเก็บไว้ในหทัย)
[๖๔๓]

ไม่มีอะไรที่จะดำรงคงยั่งยืนอยู่ได้เลย

ความอยากได้มีประจำใจไม่ขาดเลย เดี๋ยวก็อยากได้โน่นเดี๋ยวก็อยากได้นี่ ลืมคิด อยากได้อะไรก็เคยได้มาแล้วทั้งนั้นในชาติก่อนๆ แล้วก็หมดไปแล้วทั้งนั้นไม่เหลือเลยทั้งนั้น ยังอยากอยู่ ทั้งๆ ที่ก็เคยได้มาแล้ว จะอยากได้ทรัพย์สมบัติ ทรัพย์สมบัติก็ได้แล้ว อยากได้รูปสมบัติ ชาติก่อนๆ ก็ต้องมีบ้างล่ะ ใช่ไหม? รูปสมบัติคุณสมบัติอะไรทั้งหลายที่อยากจะได้ที่คิดว่าดี เคยมีแล้วทั้งนั้นแล้วไปไหน? มีแล้วก็หมดไปๆ เพราะฉะนั้น สิ่งที่อยากได้เพียงปรากฏว่ามีได้แล้วก็หมด ยังอยากได้อีกไหม? ลืมว่าถึงไม่อยากก็ต้องได้ใช่ไหม? ไม่ต้องอยากเลย ต้องเห็น จะอยากเห็นหรือไม่อยากเห็น ก็ต้องเห็น เมื่อมีปัจจัยที่จะเห็นก็ต้องเห็น อยากได้ยินไหม? ถ้ามีเหตุปัจจัยที่จะได้ยิน ไม่ต้องอยากได้ยินเสียงดังๆ นั้นเลย เสียงน่าตกใจ เสียงฟ้าร้อง เสียงปืน เสียงอะไรก็ตามแต่ แต่ก็เกิดแล้วตามเหตุตามปัจจัย จะอยากได้หรือไม่อยากได้ก็ต้องเกิดขึ้นแต่ว่าให้คิดดู เกิดขึ้นแล้วยังอยาก แสดงให้เห็นว่าไม่รู้ความจริงเลยว่าเคยได้มาแล้วทั้งหมด แล้วก็สูญเสียไปแล้วทั้งหมด ไม่ว่าจะเป็นอะไรทั้งสิ้น แล้วก็จะเป็นอย่างนี้ไปเรื่อยๆ ไม่รู้จบ ตราบใดที่ยังไม่เห็นว่าเป็นภัย

จากไม่มีแล้วมีให้ติดข้อง จากไม่มีให้มีแล้วโกรธขุ่นเคือง เจ็บใจเป็นทุกข์ร้อนต่างๆ แล้วประโยชน์อะไร ซึ่งทั้งหมดนั้นก็หมดไป ไม่มีอะไรที่จะดำรงคงยั่งยืนอยู่ได้เลย ทุกอย่างเพียงชั่วคราว เพราะฉะนั้น ศึกษาธรรมจริงๆ ละเอียดขึ้น เพื่อเกื้อกูลให้เข้าใจสภาพธรรมที่ปรากฏ เพราะฉะนั้น ธรรมสำหรับเข้าใจ ขณะนี้มีเห็น เข้าใจเห็นให้ถูกต้องว่าเห็นมี เห็นเกิดขึ้นเห็นแล้วดับไป เพราะฉะนั้น กว่าจะรู้ทั่วจริงๆ วันนี้ทั้งหมดตั้งแต่เช้ามาไม่ว่าสภาพธรรมอะไรก็ตาม รู้ตามความเป็นจริงของสภาพธรรมนั้นจนคุ้นเคย จนชิน จนมั่นคง สภาพธรรมก็จะปรากฏตามความเป็นจริง

กราบเท้าบูชาคุณ ท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ที่เคารพยิ่ง

อ่านหัวข้ออื่นๆ คลิกที่นี่ ... เก็บไว้ในหทัย