หามาทิ้งหรือเปล่า?

หทเย นิเธตพฺพยุตฺตกํ
(ข้อความที่ควรเก็บไว้ในหทัย)
[๖๕๑]

หามาทิ้งหรือเปล่า?

ทุกคนเหมือนกับว่ามีสิ่งที่ติดข้องต้องการแล้วก็ยึดถือว่าเป็นเรา แต่ตามความเป็นจริงคือทุกอย่างที่เกิดไม่เหลือเลย ดับแล้วไม่กลับมาอีกเลย มีสมบัติมาก บางคนก็แสวงหา ติดข้อง อยากจะได้สิ่งนั้นสิ่งนี้ อาจจะเป็นเสื้อสวยๆ หรืออะไรก็ได้ ถึงขณะสุดท้ายของชีวิต หามาทิ้งหรือเปล่า เอาไปไม่ได้แน่ๆ ใครจะหามาสักเท่าไหร่ มากมายสักเท่าไรก็ตาม ดิ้นรนขวนขวาย สุจริต ทุจริตอย่างไร ก็คืออยากจะได้ อยากจะได้แล้วก็ได้ แล้วก็ได้ๆ แล้วก็ได้มาเพื่อทิ้ง เดี๋ยวนี้ก็เป็นอย่างนั้น แต่ยังไม่ปรากฏว่าสิ่งที่ได้หรือสิ่งที่ปรากฏ ดับ เพราะฉะนั้น ยังไม่สามารถที่จะละการยึดถือสภาพธรรมว่าเป็นสิ่งหนึ่งสิ่งใดได้เลย จนกว่าประจักษ์จริงๆ เมื่อความจริงเป็นอย่างนี้ แล้วจะไม่รู้อย่างนี้หรือ จะไปรู้อะไรที่จริง ถ้าไม่ใช่ขณะนี้ซึ่งเกิดขึ้นแล้วก็ดับไป

เพราะฉะนั้น ก็แสดงให้เห็นว่าไม่มีการที่จะเห็นโทษของการไม่รู้สภาพธรรม เพราะส่วนใหญ่จะเห็นโทษของโทสะ พอเกิด ก็เมื่อไหร่จะไม่มีโทสะ ทำอย่างไรจะไม่มีโทสะ ถามแต่เรื่องจะไม่มีโทสะ ทั้งๆ ที่รู้ว่าเป็นไปไม่ได้เลย ถึงจะถามอย่างไร ใครบอกอย่างไร ตำรากี่เล่ม แต่ก็ไม่รู้ว่าโทสะเกิดขึ้นได้อย่างไร เพราะฉะนั้น ก็ไม่สามารถที่จะดับโทสะได้ แต่ว่าโทสะมาจากไหน ถ้าไม่มีความไม่รู้ว่าสิ่งที่ปรากฏจริงๆ เพียงเกิดปรากฏแล้วหมด ไม่กลับมาอีกเลย

เพราะฉะนั้น ปัญญาก็เริ่มจากการฟัง และเริ่มรู้จักพระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า ก่อนฟังรู้จักพระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าอย่างนี้หรือเปล่าว่าตรัสรู้อะไร และทรงแสดงอะไร ด้วยพระมหากรุณาแค่ไหนที่จะให้คนที่ไม่รู้ได้เริ่มมีความรู้ความเข้าใจที่ถูกต้อง และสามารถที่จะดับกิเลสได้เช่นเดียวกับพระองค์ แต่ต้องเป็นผู้ที่เห็นประโยชน์ ไม่ใช่เห็นประโยชน์ของโลภะ ตรงกันข้ามกับอโลภะ (ไม่ติดข้อง) เพราะว่าถ้าคิดจริงๆ ได้ ติดต้องการ กับไม่ต้องการเลย ไม่ติดข้องเลย อะไรจะเป็นสุขกว่ากัน ไม่มีโลภะ ไม่มีความติดข้อง จะขวนขวายไหม? ก็ไม่ต้องขวนขวาย หรือแม้แต่ความจริงขณะนี้ ยังมีโลภะอยู่ แต่ก็รู้ว่าสิ่งที่ได้มาไม่ใช่ได้มาเพราะสิ่งที่พอใจแล้วก็อยากจะได้ แต่ว่าต้องได้มาเพราะเหตุที่ดี กุศลกรรมเป็นปัจจัยให้เห็นสิ่งที่ดี ได้ยินเสียงที่ดี ได้กลิ่นที่ดี ลิ้มรสที่ดี รู้สิ่งกระทบสัมผัสที่ดี เพราะว่าเงินซื้อไม่ได้เลย มีเงินมากๆ ไปอยู่เกาะ จะซื้ออะไรดี ของดีๆ ได้ไหม ไม่มีอะไรเลย ก็มีแค่นั้นแหละใช่ไหม?

นี่ก็แสดงให้เห็นว่ามีตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ เพราะเหตุว่าไม่รู้ว่าไม่ใช่เรา เมื่อมีความติดข้อง ก็มีความต้องการ ไม่จบแล้วไม่หมดด้วย ชาติก่อนคงต้องการไว้เยอะเลยใช่ไหม? มีผู้ที่เป็นที่รักก็มาก เดี๋ยวนี้อยู่ไหน รู้จักเขาหรือเปล่า อาจจะเป็นคนที่นั่งอยู่ตรงนี้ก็ได้ ใครจะรู้ ในสังสารวัฏฏ์ ในแสนโกฏิกัปป์ ใช่ไหม?

เพราะฉะนั้น ก็แสดงให้เห็นว่าความไม่รู้ ก็จะไม่รู้ไปเรื่อยๆ แต่ความรู้ ก็จะทำให้เราคลายไม่รู้ เพราะฉะนั้น ก็คลายความติดข้องซึ่งเป็นเหตุที่จะให้เกิดอกุศลทั้งหลายด้วย

กราบเท้าบูชาคุณ ท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ที่เคารพยิ่ง

อ่านหัวข้ออื่นๆ คลิกที่นี่ ... เก็บไว้ในหทัย