อรรถกถาติกติกปัฏฐาน

พระอภิธรรมปิฎก ปัฏฐาน เล่ม ๗ ภาค ๖ - หน้าที่ 1211

อรรถกถาติกติกปัฏฐาน

    แม้ใน ติกติกปัฏฐาน พระผู้มีพระภาคเจ้าก็ทรงทำเทศนาโดยย่อ ด้วยอำนาจการยกปัญหาขึ้นว่า กุศลธรรมที่สัมปยุตด้วยสุขเวทนา อาศัยกุศลธรรมที่สัมปยุตด้วยสุขเวทนา เกิดขึ้นเพราะเหตุปัจจัย เป็นต้น.

ก็ในอธิการนี้ ทรงผนวกติกะทั้งหลายเข้าในติกะเท่านั้น อย่างนี้ คือ กุสลติกะ กับ เวทนาติกะ เป็นต้น และ เวทนาติกะ เป็นต้น กับ กุสลติกะ. ก็บทใดๆ ที่ประกอบกับบทใดๆ ไม่ได้ พระผู้มีพระภาคเจ้า ทรงลดบทนั้นๆ แล้วแสดงวาระ และนัยแห่งการนับในปัจจัยทั้งปวง ด้วยอำนาจที่จะมีได้เท่านั้น เพราะฉะนั้นผู้ศึกษาพึงกำหนดบาลีให้ดี แล้วทราบวาระและนัยแห่งการนับเหล่านั้นเถิด. ก็ผู้ศึกษาประกอบกุสลติกะกับเวทนาติกะเป็นต้น และเวทนาติกะเป็นต้น กับกุสลติกะนั้นแล้ว พึงทราบ (เนื้อความ) ฉันใด พึงประกอบติกะหนึ่งๆ กับติกะที่เหลือ และติกะที่เหลือกับติกะเหล่านั้น แล้วพึงทราบ (เนื้อความ) ฉันนั้น แล.

อรรถกถาติกติกปัฏฐาน จบ