พระภิกษุขัดเกลากิเลส ยิ่งกว่าเพศคฤหัสถ์

หทเย นิเธตพฺพยุตฺตกํ
(ข้อความที่ควรเก็บไว้ในหทัย)
[๖๗๒]

พระภิกษุขัดเกลากิเลส ยิ่งกว่าเพศคฤหัสถ์

ความดีจะเป็นความไม่ดีไม่ได้ ใช่ไหม? ความดีจะเป็นความชั่วไม่ได้ แต่คฤหัสถ์ที่ดี กับพระภิกษุที่ดี เหมือนกันหรือต่างกัน? ความดีเป็นความดีแน่นอน แต่โดยเพศ ดีอย่างคฤหัสถ์กับดีอย่างบรรพชิต ต้องต่าง มิฉะนั้น จะเป็นบรรพชิตได้อย่างไรใช่ไหม? เพราะฉะนั้น คฤหัสถ์ศึกษาพระธรรมวินัยมีความเข้าใจพระธรรมถูกต้องแล้วก็แบ่งปันความเข้าใจนั้นให้คนอื่นได้เข้าใจด้วยดีไหม? ก็ต้องดี แล้วก็ทำหน้าที่ของคฤหัสถ์ทุกอย่างเหมือนเดิมได้ บำรุงมารดาบิดาทำหน้าที่ต่างๆ รับราชการ ซื่อสัตย์ สุจริต เป็นพ่อค้าอะไรก็ได้ แต่ภิกษุที่ดีจะเป็นอย่างคฤหัสถ์ที่ดีไม่ได้ นี่คือความต่างกัน เพราะว่าจุดประสงค์ที่จะเป็นพระภิกษุต้องมี มิฉะนั้น จะไม่มีเพศภิกษุ

จุดประสงค์ของการจะเป็นภิกษุ ก็คือว่าจะละทิ้งสละชีวิตอย่างคฤหัสถ์ทั้งหมด เพื่อศึกษาให้เข้าใจพระธรรมและอบรมเจริญปัญญาเพื่อที่จะได้ให้คนอื่นได้เข้าใจถูกต้องด้วย นี่เป็นหน้าที่ของพระภิกษุ

เพราะฉะนั้น ก่อนอื่นบวชทำไม? ตอบให้ตรง ตรงใจกับความเป็นจริง ไม่ใช่ตรงตามที่คนอื่นเขาว่ากัน แต่ใจไม่ได้เป็นอย่างนั้น เพราะฉะนั้น สัจจะ คือความจริงใจสำคัญที่สุด บวชทำไม? บวช ที่จะทำดีอย่างคฤหัสถ์หรือว่าบวชที่จะเป็นบรรพชิตที่ขัดเกลากิเลสยิ่งกว่าคฤหัสถ์ใช่ไหม? ถ้าดีแค่คฤหัสถ์ไม่ต้องบวช แต่ดียิ่งกว่านั้นคือสละเพศคฤหัสถ์เพื่ออุทิศชีวิตทั้งหมดให้แก่การศึกษาพระธรรมและทำประโยชน์ คือยิ่งใหญ่กว่าประโยชน์อื่น คือให้คนได้เข้าใจถูกต้องในพระธรรมวินัย

กราบเท้าบูชาคุณ ท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ที่เคารพยิ่ง

อ่านหัวข้ออื่นๆ คลิกที่นี่ ... เก็บไว้ในหทัย