มีโอกาสได้พบกัน ควรทำอะไรต่อกัน?

หทเย นิเธตพฺพยุตฺตกํ
(ข้อความที่ควรเก็บไว้ในหทัย)
[๖๘๒]

มีโอกาสได้พบกัน ควรทำอะไรต่อกัน?

ท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ : ขณะใดที่เมตตาเกิด ขณะนั้นจะไม่ประทุษร้าย จะไม่รังเกียจ จะไม่อาฆาต จะไม่หวังร้ายเลย แต่ขณะใดที่ไม่มีเมตตา ขณะนั้นก็แล้วแต่จะเป็นโลภะหรือว่าจะเป็นริษยาหรือจะเป็นอะไร ธรรมมี สำหรับให้เข้าใจถูกว่าเป็นธรรม ถ้าไม่มีการฟังก็เข้าใจเพียงแต่ว่าเรามีเมตตา แต่ถ้ามีความเข้าใจมากกว่านั้นอีก ก็คือ รู้ว่าขณะนั้นมีปัจจัยที่เมตตาจะเกิดขึ้น และไม่ควรจะมีเมตตาเฉพาะบุคคลที่เราคิดว่าควรจะมี เพราะว่าการจะมีเมตตาต่อคนดีไม่ยากเลย มีเมตตาต่อครูอาจารย์ก็ไม่ยาก ใช่ไหม? ผู้มีพระคุณก็ไม่ยาก แต่เมตตากับคนไม่ดี มีบ้างหรือยัง? มีได้ไหม? ถ้าไม่ได้ ก็แปลว่าความดีนั้นยังแคบ ยังไม่มากยังไม่เจริญขึ้น

คุณนิรันดร์ : ได้รับประโยชน์จากที่ท่านอาจารย์ให้คำแนะนำมากเลย เพราะอย่างน้อยแทนที่จะมีชีวิตอยู่ด้วยความกลัว ความโกรธก็มีชีวิตอยู่ด้วยความเมตตาเป็นเพื่อน เป็นมิตร นั่นคือสิ่งที่เป็นประโยชน์จากการศึกษาธรรม แม้จะเป็นขั้นต้นๆ

ท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ : และถ้าทราบว่าเมตตาเป็นธรรมที่ควรเจริญ นำประโยชน์มาให้ในที่ทุกสถานด้วย คือ เราไม่มีศัตรูแน่นอนที่สุด เพราะเราไม่เป็นศัตรู ถึงคนนั้นจะร้ายสักเท่าไหร่ก็ตามแล้วก็เป็นศัตรูกับใครๆ สักเท่าไหร่ก็ตาม แต่เราไม่เป็นศัตรูกับเขา ความสบายใจความเป็นมิตรเกิดขึ้น เพราะว่าเกิดมาแล้วมีโอกาสได้พบกัน ลองคิดดู มีโอกาสได้พบกัน จะทำสิ่งที่เป็นประโยชน์ต่อกัน หรือว่าควรจะทำร้ายกัน? ถึงเขาจะเป็นคนเลวสักเท่าไหร่ก็ตาม แต่เราก็ยังสามารถมีความหวังดี ไม่ใช่ไปช่วยเขาทำความเลว แต่หมายความว่า หวังดีที่จะให้เขาได้เป็นคนดี นั่นคือความหวังดี แต่ไม่ใช่ว่าไปช่วยกันทำความชั่วหรือไปคบหาสมาคมแบบนั้น แต่ขณะใดที่มีความหวังดี ต้องหมายความว่า หวังดีให้เขาเป็นคนดีได้เข้าใจธรรม

กราบเท้าบูชาคุณ ท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ที่เคารพยิ่ง

อ่านหัวข้ออื่นๆ คลิกที่นี่ ... เก็บไว้ในหทัย