เมื่อยังไม่สิ้นชีวิตไป ก็ควรที่จะได้สะสมความเห็นถูก

หทเย นิเธตพฺพยุตฺตกํ
(ข้อความที่ควรเก็บไว้ในหทัย)
[๖๘๔]

เมื่อยังไม่สิ้นชีวิตไป ก็ควรที่จะได้สะสมความเห็นถูก

คุณอรวรรณ : ตัวหนูเองสมัยก่อนก็โมโหบ่อยมากกว่าปัจจุบันในคนรอบข้าง จริงๆ แล้วพอเราเข้าใจว่าถึงแม้ขั้นเรื่องราว จริงๆ ก็คือธรรม ไม่มีตัวตน ก็ปรุงแต่งไป ก็จะทำให้เรา แบบเรื่องขณะนี้ เราเคยอาจจะต้องโมโห แต่ถ้าเกิดพอเรามาฟังมากๆ เรื่องที่คล้ายๆ กัน สถานการณ์คล้ายๆ กัน เราก็จะสามารถใจเย็นลงกว่าสมัยก่อน อันนี้ก็คิดว่าจะเป็นอะไรที่เราไม่หวังผล แต่ว่าอาจจะเป็นสังขารขันธ์ที่ปรุงแต่งจิตเราให้มีอกุศลน้อยลงกว่าที่ยังไม่ศึกษา

ท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ : ละชั่วไม่ทำชั่ว ใช่ไหม? (ใช่) บำเพ็ญความดีให้ถึงพร้อมหรือเปล่า แล้วก็ชำระจิตให้บริสุทธิ์ เพียงแค่ละชั่ว พอไหม? แล้วก็ทำความดีวันหนึ่งๆ พอไหม? หรือว่าควรที่จะชำระจิตให้บริสุทธิ์จากอกุศลด้วย? คำสอนของพระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า จะเลือกเอาเพียงแค่นั้นหรือ คือแค่เพียงละชั่วหรือว่าทำความดี? ที่เราฟังธรรม เพื่อที่ละความไม่รู้และการยึดถือสภาพธรรมว่าเป็นเรา จะสุข จะทุกข์ อย่างไรๆ ก็ตาม เป็นธรรมที่เกิดขึ้นเพราะเหตุปัจจัย เป็นอนัตตาบังคับบัญชาไม่ได้ เพราะฉะนั้น ก็เข้าใจความจริง แล้วก็ไม่หวั่นไหว

ทุกคนตายแน่นอน ก่อนตายจะเข้าใจธรรม จะเป็นคนดีหรือทำดีก็แล้วแต่ หรือว่าจะทำสิ่งที่ชั่วร้าย ไม่ดี แล้วก็ตายไป? เพราะฉะนั้น ยังไม่ตาย ก็มีโอกาสที่ว่าเป็นโอกาสที่จะได้เข้าใจธรรมด้วย และการเข้าใจธรรมก็จะเป็นปัจจัยให้เกิดการกระทำที่ดีทั้งกาย ทั้งวาจาเพิ่มขึ้น โดยที่รู้เหตุผลว่าไม่ใช่เรา แต่เราอยากจะเป็นคนดีโดยยังเป็นเราอยู่หรือว่าแม้ว่าจะเป็นขณะที่เป็นกุศล ก็ไม่ใช่เรา ก็มีความเข้าใจเพิ่มขึ้น จนสามารถที่จะรู้ว่ากว่าจะได้ยินได้ฟังคำสอนที่สามารถที่จะให้เกิดปัญญา ที่จะละการยึดถือสภาพธรรมว่าเป็นตัวตน ยากและก็นาน ไม่รู้ว่าต่อไปจะเกิดที่ไหน อีกกี่ชาติ มีโอกาสที่จะได้ยินได้ฟังอีกหรือเปล่า

เพราะฉะนั้น เมื่อยังไม่สิ้นชีวิตไป ก็ควรที่จะได้สะสมความเห็นถูกความเข้าใจถูก ซึ่งก็เป็นความดี ไม่ใช่ไม่ดี แต่ว่าเป็นความดีด้วยความเข้าใจถูกต้องว่าไม่ใช่เราและไม่ใช่ตัวตน

กราบเท้าบูชาคุณ ท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ที่เคารพยิ่ง

อ่านหัวข้ออื่นๆ คลิกที่นี่ ... เก็บไว้ในหทัย