ตัดแม่ตัดลูกบาปไหม
พ่อแม่แยกทางกันตั้งแต่เด็ก อยู่กับพ่อมาตั้งแต่จำความได้แม่ไม่เคยส่งเสียเลี้ยงดูเลย ด้วยความที่แม่เป็นคนอารมณ์ร้อนโมโหร้ายมาก และเราไม่ค่อยมีความรู้สึกผูกพันเราเลยไม่ค่อยโทรหาหรือไปหา จะไปก็ต่อเมื่อให้ไป เมื่อตอนเราอายุ14-15เราทำอะไรไม่ได้ดั่งใจชอบด่าเราด้วยคำหยาบ และมีคำนึงที่จำฝังใจมาจนถึงทุกวันนี้ คือแม่พูดว่า "มึงเกิดมาทำไม เกิดมาเป็นมารหัวขนกูทำไม" เป็นคำที่เจ็บมากตั้งแต่เคยได้ยินมา
เวลาไปหาแม่ก็ชอบพูดถึงพระคุณแม่กว่าจะเกิดเรามา พูดอวดรวยว่าเงินเดือนเป็นแสน พูดดูถูกพ่อกับแม่ใหม่ว่าทำงานเป็นขี้ข้าคนอื่น แต่สุดท้ายพอลำบากมาก็มาขอยืมเงินเรา เราทำงานได้เงินหมื่นก้อนแรกเราก็ให้แม่ยืมไป8พัน ทั้งที่แม่ไม่เคยส่งเราเลย มีแต่คนด่าเราว่าโง่ที่ให้แม่ยืม ตลอดเวลาที่ไปหาก็แทบไม่เคยให้เงินเราเลย ที่ให้มาพันสองพันคือเงินที่ยืมเราไป 2ปีเราถึงจะได้เงินคืนแบบครบจำนวน
เราแทบจะยอมแม่ทุกอย่างเลยก็ว่าได้ แม่อยากให้เข้าคณะนี้เราก็เข้า ทั้งที่ก่อนหน้านี้ก็เคยพูดว่าถ้าเข้าได้จะส่งถ้าไม่ใช่คณะนี้จะไม่ส่งเสียเวลา พอเราเข้าได้ก็ไม่เห็นส่ง บอกจะช่วยค่าหอสุดท้ายก็ไม่ช่วย จนแม่ใหม่เราพูดว่าไม่เป็นไรมันไม่ส่งเดี๋ยวจะส่งเอง ขนาดแม่ใหม่ยังรักเรามากกว่าแม่แท้ๆ เราอีก
มีครั้งนึงตอนช่วงมหาลัยเราแชร์โพส "ลูกไม่ใช่ตัวแทนของเรา เขาต้องได้มีชีวิตของเขาเอง" แม่ด่าเราว่าเราเนรคุณว่าเราต่อต้านแม่ แม่เราโพสด่าเราว่าเราเนรคุณเยอะมาก
มาวันนี้บอกว่าจะตัดแม่ตัดลูกกับเราเพราะว่าเราไม่โทรหาไม่ไปหา เราไม่เห็นหัวแม่ บอกว่าเราเนรคุณ อกตัญญู บอกว่าอยู่ไปก็ต้องได้มานั่งด่ากันเรื่องนี้ ไม่อยากผูกเวรกันต่อไป ขอเจอกันชาตินี้ชาติสุดท้าย เราเลยตอบตกลงไป เพราะเราเสียใจกับแม่มามากแล้วไม่ได้หวังอะไรกับแม่อยุ่แล้ว ทุกวันนี้มีก็เหมือนไม่มีเลยตอบตกลงไปแบบนั้น
ถ้าเราจะตัดแม่ตัดลูกกันแบบนี้เราจะบาปไหมคะ???
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
บาป คือ ใจที่ไม่ดี มีใจที่โกรธ เป็นต้น และบาปที่มีกำลัง คือ ใจไม่ดีแล้ว ก็แสดงออกมาทางกาย วาจา มีการด่าว่า เป็นต้น เพราะฉะนั้นจะบาปหรือไม่ ต้องพิจารณาจิตที่เกิดขึ้นเป็นสำคัญ ว่าเป็นอย่างไร ถ้าใจไม่ดีก็เป็นบาปเกิดขึ้นในใจ สิ่งที่สำคัญ คือ คนไม่ดี ไม่ใช่มีคนไม่ดี มีแต่ธรรมที่ไม่ดีที่เกิดขึ้น ไม่ใช่เรา ไม่ใช่เขา มีแต่ธรรมทั้งหมด
พระพุทธเจ้าตรัสความจริงว่าผู้ที่ไม่ดี คือ ธรรมที่ไม่ดี ก็ควรอนุเคราะห์ช่วยเหลือ ตามเหตุที่สมควร นี่คือประโยชน์ที่จะเข้าใจถูกว่า ทำหน้าที่ของลูก ส่วนแม่จะเป็นอย่างไรก็ตามเหตุของการสะสมมาแต่ละคน เขาไม่ดี ไม่จำเป็นจะต้องไม่ดีด้วย ใจของใครก็ของคนนั้นครับ ขออนุโมทนา
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
แต่ละคน ก็มีความประพฤติเป็นไปตามการสะสม เป็นแต่ละหนึ่งๆ จริงๆ ในฐานะที่เป็นลูก ก็ต้องกระทำในสิ่งที่ถูกต้อง ดีงาม ทดแทนพระคุณของคุณแม่อย่างดีที่สุด เพราะถ้าไม่มีท่าน เราก็เกิดมาไม่ได้ เมื่อคุณแม่ ประพฤติไม่ดี ไม่ใช่ว่าเราจะไม่ดี ทำสิ่งที่ไม่ดี ด้วย ซึ่งไม่ควรเลยที่จะเป็นอย่างนั้น แต่สามารถที่จะเป็นคนดี ทำสิ่งที่ดี อดทน และ หากมีโอกาส เวลาที่เหมาะควร ลูกก็สามารถให้คำแนะนำที่ดีแก่ท่านได้ ทำหน้าที่ของตนเองให้ดีที่สุด เมื่อได้ทำสิ่งที่ถูกต้องดีงามแล้ว ก็จะไม่เป็นเหตุให้เดือดร้อนใจในภายหลัง
ควรที่จะคำนึงถึงสาระสำคัญของการได้เกิดมาเป็นมนุษย์ว่า ยากแสนยากกว่าจะได้เกิดมา ก็ขอให้ตั้งใจทำในสิ่งที่ถูกต้องดีงาม
สิ่งที่สำคัญขาดไม่ได้เลย คือ การฟังพระธรรม สะสมความเข้าใจถูกเห็นถูก เพราะนี้แหละคือที่พึ่งที่แท้จริงในชีวิต และความเข้าใจพระธรรม จะเป็นเครื่องอุปการะเกื้อกูลสำหรับชีวิต เกื้อกูลให้น้อมไปในทางฝ่ายที่ดี ประพฤติในสิ่งที่ถูกต้อง เว้นในสิ่งที่ผิด โดยประการทั้งปวง ครับ
...ยินดีในความดีของทุกๆ ท่านครับ...