สิ่งที่สะสมไว้ ไม่สูญหายไปไหน

หทเย นิเธตพฺพยุตฺตกํ
(ข้อความที่ควรเก็บไว้ในหทัย)
[๖๙๓]

สิ่งที่สะสมไว้ ไม่สูญหายไปไหน

ชาตินี้ก็จะเป็นชาติก่อนของชาติหน้า รู้ชัดเลย แต่พอถึงชาติหน้าก็ลืมเสียแล้ว เพราะอะไร? ไม่กลับมาสู่ความเป็นบุคคลนี้อีกเลย ทันทีที่จิตขณะสุดท้ายเกิด จิตทุกขณะทำกิจของจิตนั้นๆ เพราะฉะนั้น จิตขณะสุดท้ายก็ทำกิจเคลื่อนพ้นสภาพความเป็นบุคคลนี้ จะกลับมาเป็นคนนี้อีกไม่ได้เลย จะซื้อด้วยเงินทองมหาศาลก็ไม่ได้ จะอ้อนวอนขอร้องสักครึ่งวินาทีก็เป็นไปไม่ได้ เพราะว่าจิตนี้เกิดแล้วทันทีที่ดับก็สิ้นสภาพความเป็นบุคคลนี้ แต่กรรมที่ได้กระทำแล้ว และอกุศล และปัญญา ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นในชาตินี้ ไม่ได้สูญหาย ยังเป็นปัจจัยที่จะทำให้ขณะต่อไปเกิดขึ้น เป็นคนอื่นไม่ใช่คนนี้ เพราะฉะนั้น พระอรหันต์ท่านกล่าวว่า ท่านไม่เลี้ยงบุคคลอื่นอีก เพราะว่าไม่มีการเกิดอีกที่จะเป็นคนอื่น แต่สำหรับทุกคนที่นี่ เป็นคนนี้ยังไม่รู้จักคนอื่น แต่ก็จะเป็นคนอื่นทันที ที่จิตขณะสุดท้ายเกิดแล้วก็ดับไป แล้วทุกสิ่งทุกอย่างที่สะสมมาไม่ได้สูญหายเลย ก็เป็นเครื่องประกอบเป็นปัจจัยที่จะทำให้ แม้รูปที่เกิดขึ้นก็ต่างกัน ตา หู จมูก ลิ้น กาย เป็นแต่ละคนที่จำได้ว่าคนนี้ไม่ใช่คนนั้น ยิ่งถ้าเป็นสัตว์เดรัจฉาน เป็นผีเสื้อปีกของผีเสื้อก็หลากหลายกันไป งูก็หลายชนิด ทุกสิ่งทุกอย่างก็เป็นไปตามกรรมที่ได้สะสม ใครทำให้? เป็นธรรมทั้งหมด ให้มีความเข้าใจจริงๆ ว่าเป็นธรรม จึงจะชื่อว่าอาศัยพระผู้มีพระภาคเป็นที่พึ่ง อาศัยพระธรรม อาศัยพระสงฆ์ คือพระอริยสงฆ์เป็นที่พึ่ง มิฉะนั้นแล้ว แม้พระผู้มีพระภาคทรงตรัสรู้ ทรงแสดงพระธรรม ก็ไม่ได้รับอะไรที่เป็นประโยชน์จากพระองค์

กราบเท้าบูชาคุณ ท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ที่เคารพยิ่ง

อ่านหัวข้ออื่นๆ คลิกที่นี่ ... เก็บไว้ในหทัย