ไม่มีสำนักปฏิบัติ ในคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า
หทเย นิเธตพฺพยุตฺตกํ
(ข้อความที่ควรเก็บไว้ในหทัย)
[๗๐๔]
ไม่มีสำนักปฏิบัติ ในคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า
ถ้าดูตัวอย่างในพระไตรปิฎก ก็เห็นว่าเป็นชีวิตจริงๆ ธรรมดา ปกติ แต่ว่าเพราะเหตุว่าได้เคยสะสมเหตุที่ถูกที่ควรแก่การรู้แจ้งอริยสัจจ์ ในภพชาตินั้นก็เป็นบุคคลปกติธรรมดา มีชีวิตต่างกันไปตามวิถีชีวิต บางท่านก็เป็นอุบาสิกาที่ครองเรือน บางท่านก็ไม่ครองเรือน บางท่านก็มีความเศร้าโศกมาก บางท่านก็เพียบพร้อมสมบูรณ์ด้วยกามคุณทรัพย์สมบัติมากมาย แต่ว่าท่านเหล่านั้นทุกชีวิตก็สามารถที่จะรู้แจ้งอริยสัจจธรรมได้
อีกตัวอย่างหนึ่ง ใน ขุททกนิกาย วิมานวัตถุ รัชชุมาลาวิมาน นางเทพธิดาได้กล่าวกับท่านพระมหาโมคคัลลานะถึงอดีตชาติของท่านว่า
เมื่อชาติก่อน ดิฉันเป็นหญิงรับใช้ของพราหมณ์ อยู่ในบ้านคยา เป็นคนมีบุญน้อยต่ำทราม ชนทั้งหลายเรียกดิฉันว่า รัชชุมาลา ดิฉันถูกเจ้านายลงโทษด้วยการด่าว่า เฆี่ยนตีและขู่เข็ญอย่างหนัก จึงถือเอาหม้อน้ำออกไปจากบ้านเพื่อตักน้ำ แล้ววางหม้อน้ำไว้เสียข้างทาง บ่ายหน้าเข้าสู่ป่าชัฏ ด้วยตั้งใจว่าเราจักตายเสียในที่นี้แหละ ความเป็นอยู่ของเรา หาประโยชน์อะไรมิได้เลย
ครั้นแล้วผูกเชือกให้เป็นบ่วงรัดคออย่างแน่น แล้วปล่อยห้อยไปตามต้นไม้ คิดว่าจะโดดลงไปให้ตาย เหลียวไปดูรอบทิศ ด้วยเกรงว่าจะมีผู้ใดมาแอบดูอยู่บ้าง ได้เห็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าประทับนั่งเข้าฌานอยู่ที่โคนไม้ ก็เกิดความเลื่อมใส แล้วก็คิดว่าพระองค์เป็นผู้ที่รู้แจ้งสัจจธรรม ขณะที่กำลังคิดอยู่อย่างนั้น พระตถาคตเจ้า ก็ได้ตรัสเรียกด้วยพระวาจาอันอ่อนหวานว่า
ดูกร นางรัชชุมาลา ดังนี้แล้ว มีพระดำรัสสืบต่อไปว่า ท่านจงถึงตถาคตเป็นที่พึ่งเถิด
ต่อจากนั้น พระผู้มีพระภาคก็ได้ทรงแสดงอริยสัจจธรรมแก่รัชชุมาลา รัชชุมาลาได้รู้แจ้งอริยสัจธรรมในขณะนั้น
นี่ก็เป็นชีวิตจริงๆ ปกติธรรมดาๆ ไม่ต้องไปทำอะไรให้ผิดปกติ แต่ว่าต้องเป็นผู้ที่เจริญเหตุให้สมควรแก่ผล
กราบเท้าบูชาคุณ ท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ที่เคารพยิ่ง
อ่านหัวข้ออื่นๆ คลิกที่นี่ ... เก็บไว้ในหทัย
