ขอความกรุณาสอบถามเรื่องความเบื่อหน่าย

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

ความเป็นจริงของธรรม เป็นจริงอย่างไร ก็เป็นจริงนั้น ไม่เปลี่ยนแปลงเป็นอย่างอื่น ขณะที่ทำงานหรือเรียน แล้วเกิดความเบื่อหน่าย ขณะนั้น คือ ไม่ชอบในสิ่งนั้นๆ เป็นความเบื่อหน่ายด้วยโทสะ คือ ความไม่พอใจ นี้คือ ความเป็นจริงของธรรม เบื่อหน่าย เพราะไม่ชอบในสิ่งนั้น เนื่องจากว่า เคยสะสมความไม่พอใจมาแล้ว เมื่อได้เหตุได้ปัจจัยก็เกิดขึ้นทำกิจหน้าที่ ไม่ใช่เราเลย ซึ่งจะแตกต่างจากเบื่อหน่าย ด้วยปัญญา ซึ่งเป็นความเข้าใจอย่างถูกต้องตรงตามความเป็นจริง เบื่อหน่าย เพราะปัญญาเกิดขึ้นเข้าใจในลักษณะของสภาพธรรมที่กำลังปรากฏ ซึ่งเป็นสภาพธรรมที่เป็นทุกข์ เพราะเกิดแล้วดับไปไม่เที่ยงไม่ยั่งยืน และความเบื่อหน่ายด้วยปัญญานี้ เป็นปัญญาในระดับสูงทีเดียวที่เป็นวิปัสสนาญาณ คือ นิพพิทาญาณ ซึ่งก็จะต้องมีความเข้าใจถูกเห็นถูกตั้งแต่ขั้นต้น มั่นคงในหนทางแห่งการอบรมเจริญปัญญา ฟังในเรื่องของสิ่งที่มีจริงๆ จนมีความเข้าใจอย่างถูกต้องมั่นคง ปัญญาจะค่อยๆ เจริญขึ้นไปตามลำดับ ไม่มีตัวตนที่บังคับบัญชาให้ปัญญาในระดับที่เป็นความเบื่อหน่ายในสภาพธรรมที่เกิดดับได้ นอกจากปัญญา เจริญขึ้นไปตามลำดับ เกิดขึ้นเป็นไปตามเหตุปัจจัย ไม่อยู่ในอำนาจบังคับบัญชาของใครทั้งสิ้น ครับ

...ยินดีในความดีของทุกๆ ท่านครับ...

ขออนุโมทนาครับ