ต่างคนต่างไป
หทเย นิเธตพฺพยุตฺตกํ
(ข้อความที่ควรเก็บไว้ในหทัย)
[๗๒๓]
ต่างคนต่างไป
จะไปหาความจริงไหนที่จะเข้าใจถ้าไม่ใช่ความจริงที่กำลังปรากฏ สิ่งที่ไม่ปรากฏขณะนี้คือดับไปแล้ว ซึ่งเมื่อกี้นี้ปรากฏแล้วก็หมดไป แล้วสิ่งที่ยังไม่เกิดเดี๋ยวนี้ก็กำลังปรากฏ เพราะว่าขณะเมื่อกี้นี้ก็ดับไปอีก เพราะฉะนั้น สิ่งที่ยังไม่เกิด ที่เป็นอนาคต ก็เป็นปัจจุบัน
โลกนี้ก็มีเท่านี้ คือ มีแต่ธาตุหรือธรรม ถ้าใช้คำว่า “ธรรม” ก็ไม่ใช่เพียงแต่เราจำคำนี้ไว้ว่าธรรมคือสิ่งที่มีจริง แต่ต้องรู้ว่าขณะนี้อะไรจริง และสิ่งที่จริง เป็นธรรม โดยที่ว่าเราเพียงจำชื่อว่าสิ่งนี้เป็นธรรม หรือว่าเข้าใจลักษณะที่เป็นธรรมของสิ่งนี้จริงๆ จนกระทั่งทั้งหมดเป็นธรรม ไม่มีเราหรือว่าไม่มีความสงสัยในธรรม?
ด้วยเหตุนี้ ต้องอดทนไหมที่จะฟังจนกว่าจะเข้าใจ? และก็เป็นผู้ตรงที่มั่นคงต่อความจริงด้วย ในเมื่อมีโอกาสจะได้ยินได้ฟังความจริง จะฟังไหม หรือจะไม่ฟัง? ฟังแล้วเป็นประโยชน์หรือเสียประโยชน์? การที่เข้าใจความจริงไม่เสียประโยชน์เลย เพราะเหตุว่าสามารถที่จะรู้ ไม่ว่าในยามคับขันอย่างไร วิกฤตอย่างไร ซึ่งแต่ละคนอาจเป็นห่วง ก่อนจะตายจะทำอย่างไรดี ก็เดี๋ยวนี้แหละจะตายก็ได้ แล้วจะทำอย่างไรตอนนี้ นอกจากฟังแล้วก็เข้าใจเพิ่มขึ้นเท่านั้นเอง
เพราะฉะนั้น ประโยชน์สูงสุด คือ ผู้ที่ได้สั่งสมบุญมาแล้วแต่อดีต มีศรัทธาที่จะฟังสิ่งซึ่งมีจริงๆ ให้เป็นความเข้าใจที่ถูกต้องซึ่งไม่ง่ายเลย เพราะว่า บางคนมีศรัทธาในเรื่องการให้ทาน ในเรื่องการวิรัตทุจริต แต่ว่าไม่สนใจที่จะเข้าใจสิ่งที่มีจริงในขณะนี้ ก็เลยไม่ฟัง
เพราะฉะนั้น ก็แล้วแต่แต่ละคน ซึ่งเป็นอนัตตาจริงๆ บังคับบัญชาไม่ได้ ใครที่เห็นประโยชน์ว่าจะตายเมื่อไหร่รู้ไหม และถ้าขณะนี้ตายจะไปไหน รู้ไหม? แต่ว่ามีทางที่ทุกคนจะไปอยู่แล้ว เพียงแต่ว่าไม่รู้ว่าจะไปไหน นั่งกันอยู่ที่นี่หลายคน ต่างคนต่างไป
เพราะฉะนั้น จะรู้จักกันก็อีกไม่นานเพียงเท่าขณะที่ยังมีชีวิตอยู่ จากนั้นไป ถ้าจะไปพบสิ่งหนึ่งสิ่งใด จะรู้ไหมว่านี่เคยเป็นคนที่เรารู้จักมาก่อน ไม่มีทางจะเป็นไปได้เลย เพราะฉะนั้น จึงเป็นผู้ที่ไม่ประมาท เพราะเหตุว่าบางคนบอกว่าพูดถึงความตายแล้วไม่สบายใจ เป็นความจริงต้องตาย
กราบเท้าบูชาคุณ ท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ที่เคารพยิ่ง
อ่านหัวข้ออื่นๆ คลิกที่นี่ ... เก็บไว้ในหทัย
