อานิสงส์ของการให้ทาน

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

ทาน การให หมายถึง จาคเจตนา คือ เจตนาที่สละวัตถุสิ่งของเพื่อประโยชนแก่ผูอื่น ขณะที่มีเจตนาสละวัตถุสิ่งของเพื่อประโยชนแก่ผูอื่น นั้น เป็นสภาพธรรม เป็นสิ่งที่มีจริง ไมใชเรา เพราะมีความไม่ติดข้อง จึงสามารถที่จะสละสิ่งที่เป็นประโยชน์ให้กับผู้อื่นได้ เมื่อ ทาน เป็นกุศล เป็นเหตุที่ดี ก็สามารถนำมาซึ่งผลที่ดี เป็นผลที่น่าปรารถนา น่าใคร่น่าพอใจ ตามสมควรแก่เหตุ แต่สิ่งที่ควรจะได้พิจารณา คือ ทาน การให้วัตถุสิ่งของ ไม่ได้มุ่งหมายจำกัดเฉพาะให้แก่เพศบรรพชิต เท่านั้น เพราะเหตุว่า ผู้ที่ควรแก่การรับทานมีมาก ไม่ใช่น้อยเลย ทั้งผู้ที่ประสบภัย ประสบความเดือดร้อน เป็นต้น เป็นโอกาสที่กุศลจิตที่เป็นไปในทานจะเกิดขึ้น สละวัตถุสิ่งของของตนเพื่อประโยชน์สุขของผู้อื่น เป็นไปเพื่อขัดเกลากิเลสของตนเอง ถ้าหากว่าในชาติหนึ่งๆ ทานกุศลไม่เกิด ไม่มีการเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่แก่ผู้อื่นเลย แล้วจะดำเนินไปถึงซึ่งการดับกิเลสซึ่งมีมากเป็นอย่างยิ่ง ได้อย่างไร

การเจริญกุศลในทางพระพุทธศาสนาทุกอย่างทุกประการ ต้องเป็นไปเพื่อขัดเกลากิเลสของตนเองเท่านั้น ไม่ใช่เพื่ออย่างอื่น ไม่ว่าจะเป็นการให้ทาน การรักษาศีล และการฟังพระธรรม ศึกษาพระธรรม เป็นต้น ก็เพื่อขัดเกลากิเลสของตนเองเท่านั้น ไม่ใช่เพื่อหวังผลหรือต้องการผลจากการได้เจริญกุศลประการนั้นๆ เพราะเมื่อเหตุสมควรแก่ผล ผลก็ต้องเกิดขึ้นเป็นไปอยู่แล้ว โดยไม่ต้องหวัง เพราะในขณะที่หวังนั้น เป็นอกุศล ไม่ใช่กุศล ความเข้าใจพระธรรมเท่านั้น ที่จะอุปการะเกื้อกูล ให้กุศลธรรมประการต่างๆ เจริญขึ้นในชีวิตประจำวัน เป็นไปเพื่อขัดเกลากิเลสของตนเอง จนกว่ากิเลสทั้งปวงจะถูกดับหมดสิ้นไปได้ในที่สุด ครับ

ขอเชิญศึกษาเพิ่มเติมได้ที่หัวข้อด้านล่างนี้ครับ

บุญ เป็นสภาพธรรมที่มีจริง เป็นนามธรรม

...ยินดีในความดีของทุกๆ ท่านครับ...

ขอบพระคุณค่ะ

ขออนุโมทนาครับ