มุ่งอรรถ มุ่งธรรม
พระภิกษุ ไม่สำรวมกริยา มีอาการเตะโต๊ะ ใช้วาจาหยาบคาย โดยให้เหตุผลว่า ทำให้เป็นประเด็น โดย มุ่งอรรถ มุ่งธรรม ซึ่งอาบัติปลงได้แต่ให้ชาวบ้านสนใจในคำสอนของตน ในตอนแรกทราบว่าไม่ถูกต้องแต่ไม่ทราบในเหตุผลและปล่อยผ่าน พอเริ่มศึกษาจึงเข้าใจบ้างว่าภิกษุต้องสำรวมทุกประการ จึงเกิดค้างคาใจ ขอความเมตตาอาจารย์ช่วยอธิบาย ภิกษุที่ว่า เพื่อ มุ่งอรรถ มุ่งธรรม โดยแสดงกริยาเช่นนี้ มีในพระไตรปิฏกไหมคะ
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
พระภิกษุ ในพระธรรมวินัย เป็นผู้ที่มีความสำรวมกาย วาจา และ ใจ มีความประพฤติที่ดีงาม สงบ ไม่คะนอง เป็นผู้ที่ศึกษาพระธรรมวินัย ด้วยความเคารพ ขัดเกลากิเลสของตน ถ้าเป็นภิกษุในพระธรรมวินัย แล้ว จะไม่ล่วงละเมิดสิกขาบทที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้ทรงบัญญัติไว้ แม้เพราะเหตุแห่งชีวิต ดังนั้น ในประเด็นคำถาม จึงเป็นพฤติกรรมของผู้ที่ไม่ใช่ภิกษุในพระธรรมวินัย เพราะถ้ามุ่งประโยชน์ต่อผู้ฟังจริงๆ ก็กล่าวคำของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า อธิบายให้คฤหัสถ์ได้เข้าใจ ไม่ใช่ไปทำอะไรที่ไม่สำรวมแล้วบอกว่าจะเป็นเหตุให้ได้กล่าวถึงธรรม นั่นย่อมไม่ตรงเลย ไม่เหมาะสมกับการเป็นภิกษุเลย และที่สำคัญ การจงใจต้องอาบัติ จงใจล่วงละเมิดพระวินัย แล้ว บอกว่า สามารถปลงอาบัติ ได้ นั่นแสดงถึงความไม่ละอายเป็นอย่างยิ่ง ไม่มีความเคารพยำเกรงในพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเลย ซึ่งจะเป็นเหตุให้ทำผิดซ้ำๆ บ่อยๆ เป็นโทษต่อไป เพราะถ้าไม่สำนึก ไม่เห็นโทษโดยความเป็นโทษแล้ว ปลงอาบัติไม่สำเร็จ ครับ
...ยินดีในความดีของทุกๆ ท่านครับ...
