ผมกำหนดจิตอยู่เหนือสะดือ ๒ นิ้ว
ผมกำหนดจิตอยู่เหนือสะดือ ๒ นิ้ว
ถ. ขณะใดที่ผมกำหนดจิตอยู่เหนือสะดือ ๒ นิ้ว ปรากฏว่าความรู้สึกนึกคิดต่างๆ ดับวูบลงไป แล้วความรู้สึกนึกคิดของเราแยกออกไปอีกกายหนึ่ง ออกไปเป็นดวงกลมๆ แล้วเราก็ลอยขึ้นไปบนอากาศ ไปเจอเมฆ ลมที่พัดแรงๆ เรามองลงมาที่บ้าน คล้ายเป็นของเด็กเล่น ผมสงสัยว่า อะไรที่ออกไปจากสังขารนี้ เพราะสังขารเรานี้ไม่รับรู้ สิ่งที่เราได้ยินภายนอกไม่ยอมรับรู้ ผมสงสัยว่า อะไรครับที่ออกไป
สุ. หมดไปแล้ว เวลานี้ไม่มี ขณะที่กำลังยืนอย่างนี้ยังมีไหม ขณะที่กำลังยืนอย่างนี้ดีไหม
ถ. ดี แต่เราไม่รู้
สุ. ดีแล้วไม่รู้ ไม่รู้ดีไหม
ถ. ดี ถ้าจะรู้
สุ. ไม่รู้ ไม่ควรจะดี รู้เป็นปัญญา ไม่รู้เป็นอวิชชา เพราะฉะนั้น ที่ไม่รู้นั้น ควรจะไม่ดี และที่รู้ชัดในลักษณะของสิ่งที่เกิดปรากฏจริงๆ เป็นมรรคมีองค์ ๘ รู้แล้วก็ละความไม่รู้จึงจะดี แต่ถ้าโดยลักษณะอย่างนั้น จะไม่รู้อยู่ตลอดเวลาเรื่อยๆ
ถ. (ไม่ได้ยิน)
สุ. ไม่สำคัญ รู้ของจริงๆ ดีกว่า อย่าไปพะวง อย่าไปห่วงถึงเลย ไม่มีประโยชน์ เพราะไม่ทำให้เกิดความรู้ขึ้น อะไรที่ไม่เป็นประโยชน์ที่จะให้รู้ชัดตามความเป็นจริงแล้วไม่ควรสนใจ ถ้ายังสนใจอยู่ สิ่งนั้นก็จะเกิดขึ้นอยู่เรื่อยๆ
ที่มา และ อ่านเพิ่มเติม ...