เวลานอน ผมมีกิจประจำวัน คือ สวดมนต์

 
สารธรรม
วันที่  17 ก.ย. 2565
หมายเลข  44001
อ่าน  146

ถ. เวลานอน ผมมีกิจประจำวัน คือ สวดมนต์ อิติปิโสก่อนนอน ก็อยากจะภาวนาสติปัฏฐาน ๔ ไปด้วย แต่การสวดมนต์นั้นเราต้องมีสมาธิ เพื่อให้รู้ความหมายของคำ เช่น อรหํ คืออะไร จนจบ ทีนี้การเพ่ง อรหํ คืออะไร ไปจนจบ เพื่อได้กุศลมากขึ้น นี้แหละเกิดเป็นสมาธิขึ้น เมื่อเกิดสมาธิขึ้น อาจารย์บอกว่า จะต้องให้มีการภาวนาวิปัสสนาไปด้วย หมายความว่าส่วนที่ท่องบ่นจากปากไปนี้ ปากมีไหวไหม มี นั่นแหละเป็นรูปอันหนึ่ง ซึ่งเกิดรู้สึกขึ้นมาเมื่อไรก็เป็นรูป ที่ว่า อิติปิโสไป ถ้าจิ้งจกร้องขึ้น ก็ได้ยินที่หู โสตปสาทเกิดขึ้นก็ให้ทันว่า นั่นเป็นนามหรือเป็นรูป สลับกันไปจากที่ว่า อิติปิโส ภควา ผมลองปฏิบัติตามที่อาจารย์สอน รู้สึกว่าฟังง่าย แต่ทำลำบาก เพราะสติไปอยู่กับพยัญชนะอิติปิโส แล้วจะให้ระลึกว่า นั่นเป็นนามชนิดหนึ่ง ให้สติรู้ว่า ที่รู้ความหมายของอิติปิโสนั่นก็เป็นนามชนิดหนึ่ง ผมก็จำคำที่อาจารย์สอน พอถึงคราวปฏิบัติ ก็สับสน ไม่ค่อยได้ผล อาจารย์กรุณาช่วยชี้แจงให้ชัดเจน จักเป็นพระคุณยิ่ง

สุ. การเจริญสติปัฏฐานไม่สับสน เป็นปกติธรรมดา การระลึกได้ในเรื่องอื่นๆ ทำไมมีได้ การระลึกได้เป็นอนัตตา แต่แทนที่จะระลึกได้ในเรื่องอื่น ระลึกรู้ลักษณะสิ่งที่กำลังปรากฏโดยที่ไม่จงใจว่า จะต้องนามนั้นรูปนั้น เพราะเหตุว่าสิ่งที่ปรากฏเป็นของจริง แล้วเป็นนาม เป็นรูป เป็นสติปัฏฐาน

การสวดมนต์เป็นนามธรรม ไม่ใช่ตัวตน ถ้าไม่ระลึกไม่รู้ชัด ก็ไม่มีโอกาสที่จะละการยึดถือในขณะนั้น ยังคงยึดถืออยู่ต่อไปว่าเป็นเรา เป็นตัวตน ธรรมทั้งหลายเป็นอนัตตา ไม่ใช่ตัวตน สติระลึกรู้มากขึ้น เพิ่มขึ้น จึงจะละการยึดถือว่าเป็นตัวตนได้


ที่มา และ อ่านเพิ่มเติม ...

แนวทางเจริญวิปัสสนา ตอนที่ 92


เขียนความคิดเห็น กรุณาเข้าระบบ