เวียนว่ายตายเกิด
ถ้าเชื่อตามหลักที่ว่าจุติจิตเคลื่อนจากร่างกายที่ตายไปเป็นปฎิสนธิจิต ในภพภูมิใหม่แสดงว่าเราก็อยู่กับโลกใบนี้มาตลอดเพียงแต่ว่าเราจะเกิดในภพภูมิใด ไม่ทราบว่าเข้าใจถูกต้องหรือเปล่าครับ
สังสารวัฏฏ์ คือ การเวียนว่ายตายเกิดในภพภูมิต่างๆ กามภูมิบ้าง รูปภูมิบ้างอรูปภูมิบ้าง ตามควรแก่เหตุ คือ ถ้าผลของอกุศลกรรมนำปฏิสนธิ ย่อมเกิดในอบายภูมิ เป็นสัตว์นรก เดรัจฉาน เปรต อสุรกาย ถ้าผลของกามาวจรกุศลนำเกิด ย่อมเกิดเป็นมนุษย์ในโลกนี้บ้าง เป็นมนุษย์ในโลกอื่นบ้าง เป็นเทวดาในสวรรค์ชั้นใดชั้นหนึ่งบ้าง ถ้าผลของรูปฌานนำเกิด ย่อมเกิดเป็นรูปพรหมชั้นใดชั้นหนึ่ง ถ้าผลของอรูปฌานนำเกิด ย่อมเกิดเป็นอรูปพรหมภูมิ ถ้าอบรมเจริญปัญญาจนบรรลุเป็นพระอรหันต์ ย่อมไม่เกิดในภพภูมิใดอีกเลย
ดังนั้นจึงไม่ใช่ว่าเราอยู่กับโลกใบนี้มาตลอดแต่เราจะเกิดบนโลกใบไหน ในจักรวาลไหนก็ได้หรือจะเกิดในช่องว่างระหว่างจักรวาลก็ได้ (โลกันตริกนรก) นรกโลกันต์ เป็นภูมิของผู้เป็นนิยะตะมิจฉาทิฏฐิ หรือผู้ทำอนันตริยกรรม เช่น ฆ่าพ่อ-แม่เป็นนรกน้ำกรด ที่หนาวเย็นสุดยอด และมืดสนิท (ในคราวที่พุทธองค์ตรัสรู้ จึงจะมีแสงสว่างเพียงชั่วแวบเดียว)
ขอนอบน้อมแด่พระรัตนตรัย
ตราบใดที่ยังมีกิเลส ก็มีเหตุปัจจัยให้เกิด แต่จะเกิดในภพภูมิใดก็แล้วแต่กรรม แต่ไม่จำเป็นต้องเป็นโลกนี้ โลกอื่นก็มี จักรวาลอื่นก็มี เช่น ในโลกธาตุอย่างเล็ก ก็มี พันจักรวาล ในพันจักรวาลนั้น ก็มีพระอาทิตย์พันดวง พระจันทร์พันดวง โลกพันดวง มีสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ ๑ พัน สวรรค์ชั้น ยามา ๑ พัน เป็นต้น นี่เป็นโลกธาตุอย่างเล็ก ก็มีโลกอื่นมากมาย สวรรค์อื่นๆ มากมาย ที่ไม่ใช่สวรรค์ในโลกนี้ ดังนั้น เราจึงเวียนว่ายตายเกิดมา ทั้งโลกนี้และโลกอื่นด้วยนับชาติไม่ถ้วน ตราบใดที่ยังมีกิเลสครับ
ทุกคนมีที่เก็บกรรมที่ปลอดภัยที่สุด ไม่มีใครสามารถาจะหยิบขโมยหรือว่าเอาไปได้เลย เก็บไว้ที่จิตทุกขณะ กรรมใดๆ ที่ทำแล้วในอดีตอนันตชาติ หรือแม้แต่ในชาตินี้ กุศล อกุศลเกิดแล้วดับไป สะสมสืบต่อในจิตทุกดวง ทำให้แต่ละคนมีอัธยาศัยต่างกัน เพราะฉะนั้น บางคนขี้โกรธ บางคนโลภมาก ถ้าเราอยากเป็นคนใจดี มีเมตตา ให้อภัย ไม่ผูกโกรธ เสียสละ ทำทุกอย่างเพื่อคนอื่นค่ะ
