ผู้นั้นจะหายจากความเป็นคนตาบอดได้อย่างไร
อย่างใน มัชฌิมนิกาย มัชฌิมปัณณาสก์ จังกีสูตร คนต้นก็ไม่รู้ไม่เห็นธรรมตามความเป็นจริง คนที่อยู่กลางก็ไม่รู้ไม่เห็นธรรมตามความเป็นจริง คนที่อยู่หลังก็ไม่รู้ไม่เห็นธรรมตามความเป็นจริง ก็เกาะๆ ตามกันไปเรื่อยๆ แต่พระธรรมวินัยมีไว้สำหรับเป็นศาสดาแทนพระองค์ให้ผู้ที่ได้ศึกษาได้พิจารณา ใคร่ครวญ ประพฤติปฏิบัติตาม และรู้สภาพธรรมถูกต้องกับความเป็นจริงด้วย
โลภมูลจิตมีไหม จักขุวิญญาณ การเห็นมีไหม สิ่งต่างๆ เหล่านี้เมื่อเป็นของจริง รู้ความจริงของสิ่งต่างๆ เหล่านี้ได้ไหม หรือว่ารู้ไม่ได้ ถ้าเป็นของที่มีจริงแล้วรู้ไม่ได้ ผู้นั้นก็ยังคงเป็นคนตาบอดต่อไป แต่ถ้าเป็นของจริง มีผู้ชี้หนทางที่จะให้รู้ความจริง ผู้นั้นก็ย่อมจะหายจากความเป็นคนตาบอดได้
นี่คือประโยชน์ของการศึกษาพระธรรมวินัย และการประพฤติปฏิบัติตามด้วย เพราะเหตุว่าปรมัตถธรรมไม่ใช่สัตว์ ไม่ใช่บุคคล ไม่ใช่ตัวตน เป็นจิตปรมัตถ์ เจตสิกปรมัตถ์ รูปปรมัตถ์ เมื่อย่อลงแล้วก็เป็นสภาพธรรมที่เป็นนามธรรมและรูปธรรม
ที่มา และ อ่านเพิ่มเติม ...