การพูด

การว่ากล่าวตักเตือนบุคคลอื่น บอกในทางที่ดี เป็นสิ่งที่ดี แต่คำพูดควรประกอบด้วยวาจาอ่อนหวานไพเราะน่าฟัง ควรดูกาละเทศะให้ดี ควรพูดด้วยเมตตาจิต ถ้าผู้พูดมีเจตนาดี และพูดอันประกอบด้วยวาจาสุภาษิต ชื่อว่า เป็นการกระทำที่สมควร ไม่มีโทษ ดังข้อความในวาจาสูตรว่า

เชิญคลิกอ่าน ... องค์แห่งวาจาสุภาษิต ๕ ประการ [วาจาสูตร]

ขอนอบน้อมแด่พระรัตนตรัย

การจะผิดหรือไม่ผิดนั้น พิจารณาที่จิตเป็นสำคัญ การติเตียนด้วยความหวังดี ด้วยจิตที่เป็นกุศล ผิดหรือเปล่า การติเตียนด้วยการเพ่งโทษ เพราะไม่ชอบบุคคลนั้นหรือโกรธ ผิดหรือเปล่า ดังนั้น กุศลย่อมไม่ผิด อกุศลย่อมไม่ถูกครับ เรื่อง การพูดเตือน ด้วยจิตที่เป็นกุศลและอกุศล

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย คาถาธรรมบท เล่ม ๑ ภาค ๒ ตอน ๒ -

หน้าที่ 290

ข้อความบางตอนจาก เรื่อง พระราธเถระ

วินิจฉัยในบทว่า วชฺชทสฺสิน ภิกษุผู้ชี้โทษมี ๒ จำพวก คือภิกษุคอยแส่หาโทษ ด้วยคิดว่า "เราจักข่มภิกษุนั้นด้วยมารยาทอันไม่สมควร หรือด้วยความพลั้งพลาดอันนี้ในท่ามกลางสงฆ์" ดังนี้ จำพวก ๑, ภิกษุผู้ดำรงอยู่แล้วตามสภาพ ด้วยสามารถแห่งการอุ้มชูด้วยการแลดูโทษนั้นๆ เพื่อประโยชน์จะให้รู้สิ่งที่ยังไม่รู้ เพื่อต้องการจะได้ตามถือเอาสิ่งที่รู้แล้ว เพราะความเป็นผู้ปรารถนาความเจริญแห่งคุณมีศีลเป็นต้นแก่ผู้นั้น จำพวก ๑;

ขออุทิศกุศลให้สรรพสัตว์

การพูดแนะนำเป็นสิ่งที่ดี แต่ต้องรู้จักกาล ว่าตอนนี้ควรพูดหรือไม่ควรพูด พูดคำจริง พูดวาจาเพราะด้วยความจริงใจ ด้วยความหวังดี ส่วนมากคนมักไม่ชอบให้เตือน คือชี้โทษของเขา คนส่วนมากชอบคำชม แต่คำชมนิดหน่อย ไม่สามารถทำให้กิเลสลดลง มีแต่เพิ่มกิเลสค่ะ เพราะไปติดคำชมค่ะ

เชิญคลิกอ่าน ...

สิ่งเดียวประเสริฐกว่าร้อยกว่าพัน

ขออนุโมทนาครับ

ขออนุโมทนาครับ

ขออนุโมทนา

เป็นประโยชน์ในชีวิตประจำวัน เตือนให้นึกถึง"วาจาสุภาษิต"ซึ่งมีคุณค่ามากจริงๆ

ขออนุโมทนา

ขอบูชาคุณพระรัตนตรัย

กัลยาณมิตรท่านหนึ่งเคยพูดว่า ผู้ที่ชี้โทษของบุคคลนั้นตามความเป็นจริง คือบุคคลผู้ชี้ขุมทรัพย์ให้ค่ะ

ขออนุโมทนาค่ะ

ขออนุโมทนาค่ะ

ส่วนมากคนไม่ชอบคำติ ชอบคำชม แต่คำชมเล็กน้อย ไม่สามารถทำให้ละคลายกิเลสได้ มีแต่ทำให้ติดในคำสรรเสริญ คนที่จะเป็นมิตรแท้ หรือจริงใจกับเรา ไม่ได้อยู่ที่เอาใจ หรือชมเรา แต่อยู่ที่เขาแนะนำสิ่งที่เป็นประโยชน์ค่ะ

ขออนุโมทนาค่ะ

ยินดีในกุศลจิตค่ะ