สัมพหุลมหัลลกภิกขุวัตถุ
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
ข้อความโดยตรงที่ปรากฏใน พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย คาถาธรรมบท เล่ม ๑ ภาค ๒ ตอน ๔ - หน้าที่ ๑๒๕ มีดังนี้
บรรดาบทเหล่านั้น บทว่า มา รุกฺขํ ความว่า ก็เมื่อพระศาสดา ตรัสว่า " ท่านทั้งหลายจงตัดป่า,' ภิกษุเหล่านั้นผู้บวชยังไม่นาน ความคิดในความเป็นผู้ใคร่เพื่อตัดต้นไม้จะเกิดขึ้นว่า " พระศาสดาย่อมให้พวกเราถือมีดเป็นต้นตัดป่า;" เมื่อเป็นเช่นนั้น พระศาสดาเมื่อจะทรงห้ามภิกษุเหล่านั้นว่า " เราพูดคำนั่น หมายเอาป่า คือกิเลสมีราคะเป็นต้น (ต่างหาก) มิได้พูดหมายเอาต้นไม้" จึงตรัสว่า "อย่าตัดต้นไม้"
จากข้อความในอรรถกถา ก็พิจารณาได้ว่า คำว่า อย่าตัดต้นไม้ ที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงหมายถึงนั้น พระองค์ทรงบัญญัติสิกขาบทสำหรับพระภิกษุว่า การที่ภิกษุตัดเอง หรือ ใช้ให้คนอื่นตัดต้นไม้ เป็นอาบัติปาจิตตีย์ การที่พระภิกษุตัดเอง หรือใช้ให้บุคคลอื่นตัดต้นไม้ เป็นการกระทำ ที่ไม่เป็นไปเพื่อความเลื่อมใสของชุมชนที่ยังไม่เลื่อมใส หรือไม่เป็นไปเพื่อความเลื่อมใสยิ่งของชุมชนที่เลื่อมใสแล้ว
แต่พระองค์ให้ตัดป่า ซึ่งคำว่า ป่าในที่นี้ คือ กิเลส เพราะมากมายเหลือเกิน การที่จะตัดป่าคือกิเลส มี ราคะ ความติดข้องยินดีพอใจ เป็นต้น ก็ต้องอบรมเจริญปัญญา ค่อยๆ สะสมความเข้าใจถูกเห็นถูกจากการได้ฟังพระธรรมที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดง ครับ
...ยินดีในความดีของทุกๆ ท่านครับ...
