การกระทำทุจริตเป็นการเบียดเบียนบุคคลอื่น ให้เดือดร้อน
มัจฉริยสูตร ที่ ๒ มีข้อความว่า
ในลำดับนั้นแล เทวดาอื่นอีก ได้กล่าวกะพระผู้มีพระภาคด้วยคาถาว่า
การบูชาอันไพบูลย์ใหญ่โตนี้ ย่อมไม่เท่าถึงส่วนแห่งทานที่บุคคลให้ด้วยความประพฤติธรรม เพราะเหตุไร
เมื่อบุรุษแสนหนึ่งบูชาภิกษุพันหนึ่ง หรือบริจาคทรัพย์พันกหาปนะ การบูชาของบุรุษเหล่านั้น ย่อมไม่ถึงส่วนร้อยของบุคคลอย่างนั้น (คือ ไม่ถึงส่วนร้อยของบุคคลผู้ประพฤติธรรม)
ในลำดับนั้นแล พระผู้มีพระภาคได้ตรัสกะเทวดานั้นด้วยพระคาถาว่า
บุคคลเหล่าหนึ่งตั้งอยู่ในกรรม ปราศจากความสงบ (คือ ปราศจากธรรม) โบยเขา ฆ่าเขา ทำให้เขาเศร้าโศก แล้วให้ทาน ทานนั้นจัดว่า ทานมีหน้านองด้วยน้ำตา จัดว่าทานเป็นไปกับด้วยอาชญา จึงย่อมไม่ถึงส่วนแห่งทานที่ให้ด้วยความสงบ (คือด้วยการประพฤติธรรม)
เมื่อบุรุษแสนหนึ่งบูชาภิกษุพันหนึ่ง หรือบริจาคทรัพย์พันกหาปนะ การบูชาของภิกษุเหล่านั้น ย่อมไม่ถึงส่วนร้อยของบุคคลอย่างนั้น โดยนัยอย่างนี้
บุคคลอย่างนั้น คือ บุคคลผู้ให้ทานและเป็นผู้ประพฤติธรรม เพราะฉะนั้น ทุกท่านที่เข้าใจเรื่องของทานก็อย่ากระทำทุจริตกรรม ไม่ใช่ว่าทานก็ให้ แต่ในขณะเดียวกันก็กระทำทุจริตกรรม โบยเขา ฆ่าเขา ทำให้เขาเศร้าโศก หรือว่าเบียดเบียนเขา การกระทำทุจริตนั้นย่อมเป็นการเบียดเบียนบุคคลอื่น สัตว์อื่นให้เดือดร้อน
ที่มา และ อ่านเพิ่มเติม ...