หิวข้าวเป็นกิเลสหรือไม่
และถ้าพระอรหันต์หิวข้าวจัดว่าเป็นกิเลสหรือไม่
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
หิว เป็นความรู้สึกที่ไม่สบายทางกาย คือ ทุกขเวทนาทางกาย ไม่ใช่กิเลส เพราะทุกขเวทนาทางกาย เป็นเวทนาที่เกิดร่วมกับกายวิญญาณ อกุศลวิบาก ไม่ว่าจะเป็นใครหิว สภาพธรรมนี้ก็ไม่เปลี่ยน นี้คือ ความเป็นจริงของธรรม เป็นจริงอย่างไรก็เป็นจริงอย่างนั้น แต่สำหรับพระอรหันต์แล้ว ไม่มีกิเลสใดๆ เกิดขึ้นอีกเลย เพราะดับกิเลสทั้งปวงได้อย่างหมดสิ้นแล้ว
พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดง ว่า ความหิว เป็นโรค อย่างยิ่ง โรคที่จะยิ่งไปกว่าความหิว ไม่มี โรค เป็นสภาพที่เสียดแทงให้ได้รับความทุกข์ความเดือดร้อน โรคอย่างอื่น รักษาคราวเดียวก็หาย หรือ ต้องมีการบำบัดรักษาเป็นบางครั้งบางคราว แต่ความหิว ต้องเยียวยารักษาตลอดกาลเป็นนิตย์ ตามข้อความใน [เล่มที่ 42] พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย คาถาธรรมบท เล่ม ๑ ภาค ๒ ตอน ๓ - หน้า ๓๗๕ ดังนี้
บาทพระคาถาว่า ชิฆจฺฉา ปรมา โรคา (ความหิว เป็นโรค อย่างยิ่ง) ความว่า เพราะโรคอย่างอื่นรักษาคราวเดียวก็หาย หรือว่าอันบุคคลย่อมบำบัดได้ ด้วยความสามารถแห่งองค์นั้นๆ (คือเป็นครั้งคราว) . ส่วนความหิว ต้องรักษากันสิ้นกาลเป็นนิตย์ทีเดียว เหตุนั้น ความหิวนี้ จึงจัดว่าเป็นเยี่ยม กว่าโรคที่เหลือ.
...ยินดีในความดีของทุกๆ ท่านครับ...
