ที่ว่ากล่าวถึง ความเป็นเรา นั้น หมายถึงเมื่อไรครับ

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

ธรรมเป็นเรื่องที่ละเอียดลึกซึ้งอย่างยิ่ง แม้จะไม่ได้มีความคิดว่าเป็นเรา เลย แต่ความเป็นเรา ก็มีแล้ว เป็นอกุศลธรรมที่เกิดขึ้นเป็นไปอย่างรวดเร็ว บางเบา โดยไม่รู้ตัวเลย ความเป็นเรา มี ๓ อย่าง คือ ความเป็นเราด้วยตัณหา ความเป็นเรามานะ และ ความเป็นเราด้วยทิฏฐิ (ความเห็นผิด) ตามข้อความใน พระสุตตันตปิฎก มัชฌิมนิกาย มูลปัณณาสก์ เล่ม ๑ ภาค ๒- หน้าที่ ๓๐๙ ดังนี้

ในบทว่า รูปํ เอตํ มม เป็นต้น การถือว่า นั่นของเรา เป็นตัณหาคาหะ (ยึดถือด้วยตัณหา) การถือว่า เรา เป็นนั่น เป็นมานคาหะ (ยึดถือด้วยมานะ) การถือว่า นั่นเป็นตัวของเรา เป็นทิฏฐิคาหะ (ยึดถือด้วยความเห็นผิด) เป็นอันตรัส ตัณหา มานะ และทิฏฐิ ซึ่งมีรูปเป็นอารมณ์ ด้วยประการฉะนี้

จะเห็นได้เลยว่า ความเป็นปุถุชนผู้ที่หนาแน่นไปด้วยกิเลสนั้น ย่อมยึดถือขันธ์ ๕ ว่าเป็นเราด้วยอำนาจตัณหา คือ โลภะ ความติดข้องยินดีพอใจ บ้าง ด้วย มานะความถือตัวบ้าง และ ด้วยมิจฉาทิฏฐิ คือ ความเห็นผิดบ้าง เพราะยังไม่ได้เข้าใจสภาพธรรมที่กำลังมีกำลังปรากฏ ว่า เป็นเพียงสภาพธรรมที่เกิดเพราะเหตุปัจจัยแล้วก็ดับไป ไม่เที่ยง ไม่ยั่งยืน

ความเป็นเรา ไม่ได้มีทุกขณะจิต เพราะขณะที่กุศลเกิดขึ้นไม่มีการยึดถือว่าเป็นเรา เพราะเหตุว่าขณะที่กุศลจิตเกิดขึ้นเป็นไปนั้น อกุศลจะเกิดขึ้นไม่ได้เลยในขณะนั้น

ได้สะสมความเป็นเรา มาอย่างมาก เหนียวแน่นมาก การที่จะค่อยๆ ขัดเกลาละคลายความเป็นเราได้ ก็ต้องได้อาศัยการฟังพระธรรม ศึกษาพระธรรมที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดง เพราะแต่ละคำของพระองค์ เกื้อกูลให้เข้าใจสิ่งที่กำลังมีกำลังปรากฏในในขณะนี้ ว่า เป็นธรรม แต่ละหนึ่งๆ ไม่ใช่เรา ครับ

ขอเชิญคลิกฟังคำบรรยายของท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์
ได้ที่หัวข้อด้านล่างนี้ ครับ

เป็นเราโดยตัณหา มานะและ ทิฏฐิ

...ยินดีในกุศลของทุกๆ ท่านครับ...

ขออนุโมทนาครับ

กราบขอบคุณ สาธุอนุโมทนาครับ