ป่าช้าเก้า

ควรทราบว่าสภาพจิตจะเป็นสมถภาวนา หรือวิปัสสนาภาวนา อยู่ที่ปัญญา ถ้าปัญญารู้ การสงบระงับ หรือข่มนิวรณ์ไม่ให้เกิด เห็นโทษกิเลสบางส่วนเท่านั้นชื่อว่า สมถภาวนา ถ้าปัญญารู้สภาพธรรมตามความเป็นจริง คล้อยตามสัจจะ (สัจจานุโลมิกญาณ) คือรู้ สภาพธรรมโดยความไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา ชื่อว่าวิปัสสนาภาวนา

สำหรับอสุภะ กับป่าช้าเก้าโดยรายละเอียดแล้วเหมือนกันคือ หมายถึงซากศพของคนที่ตายแล้ว อันมีรูปลักษณ์ที่แตกต่างกันเท่านั้น แต่ซากศพ ทรงแสดงไว้ในกายานุปัสสนาสติปัฏฐาน เพราะสัตว์ทั้งหลายยึดถือว่าเป็นกายของเรา กายของคนอื่น จริงๆ แล้วเป็นเพียงรูปธรรมเท่านั้น

ขอนอบน้อมแด่พระรัตนตรัย

สิ่งใดที่มีจริง สิ่งนั้น สามารถเป็นสิ่งที่อบรมเป็น วิปัสสนา ได้ ต้องเข้าใจก่อนว่าอะไรมีจริง ธรรมที่เป็นปรมัตถธรรมเป็นสิ่งที่มีจริง เช่น ซากศพ (อสุภะหรือป่าช้าเก้า) อะไร เป็นสิ่งที่มีจริง ถ้าไม่เห็นศพ ศพมีจริงไหม หรือคิดนึกเอาเองว่ามีแต่ถ้าลองจับที่ศพ มีลักษณะอะไรที่มีจริง แข็งมีไหม นั่นแหละครับ ลักษณะที่ปรากฏ เป็นสิ่งที่มีจริง เป็นธรรมเป็นปรมัตถธรรมปัญญาที่เข้าไปรู้พร้อมกับสติเกิดระลึกขณะที่จับศพแล้วมีลักษณะ ปรากฏว่าเป็นเพียงธรรมคือ เย็นหรือร้อน อ่อนหรือแข็ง เป็นต้น ซึ่งขณะที่รู้ลักษณะที่แข็ง (ที่ศพ) ขณะนั้นมีศพจริงๆ หรือเปล่า หรือมีเพียงลักษณะที่แข็งเท่านั้น จึงเป็น วิปัสสนาละความยึดถือว่าเป็นเรา เป็นสัตว์บุคคล ตัวตนหรือเป็นศพ วิปัสสนาจึงเป็น การอบรมปัญญาเพื่อละความยึดถือว่าเป็นสัตว์ บุคคล ตัวตน

ส่วนซากศพ อบรมสมถได้ เพราะเราไม่เคยคิดว่า เราจะต้องเป็นอย่างนี้ คือ เราจะต้องเป็นศพประเภทต่างๆ ก็สำคัญหมายในชีวิต ประมาทในชีวิต เป็นต้น แต่ถ้าเข้าใจความจริงว่า เราจะต้องเป็นแบบนี้ (ซากศพ) ก็ย่อมปรารภความเพียร เป็นต้นครับ แต่การอบรมสมถ ก็ยังไม่รู้ความจริงว่าเป็นธรรม ไม่ใช่เรา ก็เป็นเราที่รู้ จึงไม่สามารถดับกิเลสได้ ส่วนที่ต้องแบ่งเป็นสมถและวิปัสสนา เพราะซากศพสามารถอบรมได้ทั้งนัยสมถภาวนาและวิปัสสนาภาวนา ดังนั้น กุศลทุกประการก็ควรเจริญ แม้สมถภาวนาและวิปัสสนาภาวนาครับ

ขออุทิศกุศลให้สรรพสัตว์

ขอความนอบน้อม

ขออนุโมทนาครับ

ยินดีในกุศลจิตค่ะ