น้อมไปสู่การละกิเลส
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
สนทนาปัญหาธรรม 15 ส.ค. 66
น้อมไม่ใช่ตัวตนฟังแล้วเราจะน้อม ... ไม่ใช่เลย ... คำว่าน้อม คือ ปัญญาที่ค่อยๆ เข้าใจ เมื่อมีปัญญาที่ค่อยๆ เข้าใจ การกระทำทั้งหลายก็เป็นไปตามปัญญาที่เข้าใจ นั่นคือน้อมไปสู่การละกิเลส ไม่ใช่ตัวเราน้อมๆ ๆ ... ไม่ใช่ทั้งหมดต้องขึ้นอยู่กับความเข้าใจ น้อมไปไหนถ้าไม่มีความเข้าใจ!! ไม่ต้องน้อมหรอกไปแล้ว ... ไปทุกวัน ... แต่การที่เราใช้คำว่าน้อม ต้องเข้าใจให้ถูกว่าไม่ใช่เราน้อมนะ ... เดี๋ยวนี้เราว่าง่ายขึ้นนะ ... ความลึกซึ้งของธรรมะมีมาก ต้องรู้ว่าปัญญาต่างหาก ... ที่ใช้คำว่าน้อมค่อยๆ เพิ่มขึ้นทีละน้อยจนค่อยๆ ไปสู่ความจริง เพราะฉะนั้น ไม่ต้องใช้คำว่า "น้อม" ก็ได้ถ้าจะเข้าใจผิด แต่ให้รู้ว่าความเข้าใจแต่ละขณะไม่ได้ไปไหนเลย ไปสู่การเข้าใจความจริงที่ลึกซึ้งอย่างยิ่ง เป็นกิจของปัญญาไม่ใช่เราจริงๆ ที่ค่อยๆ เข้าใจขึ้นว่าไม่ใช่เรา
คุณสูงสุดของพระธรรม คือ ทำให้เกิดสิ่งที่ไม่เคยมีมาก่อน คือ ความเข้าใจถูก ความเห็นถูก เห็นไหมว่าทุกคำขาดคำนี้ไม่ได้เลยในคำสอนของพระพุทธเจ้าทั้งหมด ไม่ว่าจะเป็นคำใดก็ตามต้องเข้าใจให้ถูกในความเป็นจริง ไม่ใช่คิดอย่างเดิมแล้วเอามาใช้อย่างเดิม ไม่ต้องไปรู้อะไรที่ไหน ตรงต่อความเป็นจริง คือ เข้าใจสิ่งที่มีในขณะนี้มากน้อยแค่ไหน!! นี่คือความหมายของคำว่า "น้อม" ไม่ใช่เป็นใครเลยทั้งสิ้น แต่ทั้งหมดทุกคำของพระองค์เป็นปัญญา ความเห็นถูกต้องในสิ่งที่มีที่กำลังปรากฏทั้งหมด!!! จึงเป็น "พุทธะ" "พระพุทธเจ้า" "พุทธศาสนา" สอนให้เข้าใจ ... แต่ไม่เข้าใจเลยว่าคำสอนของพระองค์ให้เข้าใจ ... คิดว่าให้ไปทำอย่างนั้นอย่างนี้ เพราะฉะนั้น ต้องตรง!!!
ไม่ตรงก็พลาดไป ... กลายเป็นตัวตน ถ้าตรงก็ไม่ใช่เรา แต่ไม่ตรงก็คือเป็นเราที่จะแม้กระทั่งจะดีขึ้น เป็นเราที่จะน้อมไป
ขณะที่เป็นเราที่ดีขึ้น ... เข้าใจอะไรหรือเปล่า!! เพราะฉะนั้น ต้องรู้ให้ถูกต้องว่าความ เข้าใจธรรมะ ไม่ใช่เพียงฟังธรรมะ ... แสนไกล ... ต้องเข้าใจตามลำดับ มิเช่นนั้น จะไม่มีคำว่า "บารมี" ซึ่งผู้ที่ได้ฟังแล้วเข้าใจรู้จักคำนี้ ไม่ใช่เรา แต่ถ้าไม่มีเลยไม่สามารถที่จะรู้ความจริงได้ เพราะทุกคำของพระองค์เป็นความเห็นที่ถูกต้อง เป็นปัญญาที่จะนำไปสู่การรู้แจ้ง เพราะฉะนั้น ให้รู้จักตัวจริงธรรมะ ... ไม่ใช่อย่างอื่นเลย สำคัญที่สุดคือการรู้จักธรรมะ ขณะนั้นรู้จักหรือว่าฟังธรรมะ ... หรือเข้าใจคำที่ได้ฟัง แล้วรู้จักนั้นต้องต่างจากนี้อีกเท่าไหร่!!!
จริงอย่างที่สุดและเกื้อกูลอย่างที่สุดแค่ฟังธรรมะก็คิดว่าเราดีแล้ว เป็นเราที่ได้ฟัง เป็นเราที่จะคาดหวังอย่างโน้นอย่างนี้
พระพุทธศาสนานี้ขัดเกลายิ่งนักจริงๆ ถ้าไม่ได้สะสมมาก็จบ แต่แม้จะสมมาบ้างแต่ก็ต้องสะสมต่อไป ฟังแล้วค่อยๆ เข้าใจขึ้น อาศัยคำเตือนเหล่านี้ให้เห็นถึงศัตรูของปัญญาที่จะมาเหนี่ยวรั้งความเป็นตัวตน ความเข้าใจเมื่อเกิดขึ้นค่อยๆ คลายความเข้าใจผิด ... ความไม่รู้ต่างๆ
เชิญคลิกชมสนทนาปัญหาธรรม 15 ส.ค. 66
https://www.Youtube.com/live/5ZOjalAFSJU?feature=share
กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ด้วยความเคารพยิ่ง
ยินดีในความดีของทุกท่านค่ะ
