ถึงมองไม่เห็น ก็โชคดี ที่หูหนูยังดีอยู่ ได้ฟังธรรม : สุรัสวดี คำจา สมาชิกชมรมบ้านธัมมะ ลำดับที่ ๓๙๘๓

ชมรมบ้านธัมมะ มศพ. มีความปีติยินดีและประทับใจอย่างยิ่ง ในกุศลศรัทธาของคุณสุรัสวดี คำจา สมาชิกชมรมบ้านธัมมะ มศพ. ลำดับที่ ๓๙๘๓ จากจังหวัดราชบุรี ที่แม้จะมีภาวะอาการป่วยจากโรคจอประสาทตาเสื่อม ซึ่งเริ่มมีอาการมองไม่เห็นมาตั้งแต่ปีพุทธศักราช ๒๕๓๙ ขณะมีอายุ ๒๘ ปี ปัจจุบันมีภาวะการมองเห็นเพียงแสงเท่านั้น แต่ด้วยกุศลศรัทธาของคุณสุรัสวดีมีต่อท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ เมื่อทราบว่า ท่านอาจารย์จะเดินทางมาสนทนาธรรมในรายการ "แสงธรรมสองฝั่งโขง ตอนที่ ๒" ที่มีแขกรับเชิญในรายการคือคุณกันยา ดวงมาลา ข้าราชการครู จาก สปป. ลาว สมาชิกชมรมบ้านธัมมะ มศพ. ลำดับที่ ๕๓๗๑ และ คุณจรรยา ดวงแก้ว สมาชิกชมรมบ้านธัมมะ มศพ. ลำดับที่ ๔๙๑๕ หนึ่งในแกนนำของ บ้านธัมมะ อีสาน ไทย ลาว ในช่วงบ่ายของวันจันทร์ที่ ๒๓ ตุลาคม พุทธศักราช ๒๕๖๖ ณ มูลนิธิศึกษาและเผยแพร่พระพุทธศาสนา เธอตัดสินใจเดินทางมาจากจังหวัดราชบุรีคนเดียว ด้วยการโดยสารรถมินิบัส และต่อรถแท๊กซี่มายังมูลนิธิฯ เพื่อมากราบเท้าท่านอาจารย์ และอยู่ร่วมฟังการถ่ายทอดสดสนทนาธรรม จนจบรายการ

ภาพของความประทับใจ ในทันทีที่อาจารย์คำปั่นและคุณวรรณี นำเธอเข้าไปหาท่านอาจารย์ เธอก้มลงกราบแทบเท้าท่านอาจารย์พร้อมกับเสียงสะอื้นแห่งความปีติ จากนั้นก็ยกเท้าของท่านอาจารย์ขึ้นเทินบนศีรษะอยู่นานพร้อมกล่าวถึงความดีใจที่ได้มีโอกาสมากราบท่านอาจารย์ในคราวนี้ ขออนุญาตนำถ้อยคำบางตอนที่คุณสุรัสวดี กล่าวกับท่านอาจารย์ มาเผยแพร่เพื่อความชื่นชมยินดีในกุศลของเธอโดยทั่วกันดังนี้

คุณสุรัสวดี : หนูจะฟังซ้ำๆ ไม่ได้ฟังว่าให้จบๆ ไป หนูจะฟังซ้ำๆ

ท่านอาจารย์ : อยากจะให้เป็นประโยชน์ต่อคนฟังจัง (ท่านปรารภถึงคำกล่าวของคุณสุรัสวดี ที่หากมีโอกาสได้สนทนาในรายการ)

คุณสุรัสวดี : หนูก็จะได้ยินเสียง เสียงคนนี้อาจารย์วิชัย เสียงคนนี้อาจารย์คำปั่น เสียงคนนี้อาจารย์อรรณพ หนูก็จำแต่เสียง แต่หนูก็ไม่เห็น หนูคิดว่า ถึงมองไม่เห็น ก็โชคดีที่หูหนูยังดีอยู่ ได้ฟังธรรม หนูคิดอย่างนี้

ท่านอาจารย์ : ค่ะ ประเสริฐที่สุด!!

คุณสุรัสวดี : ถึงหนูไม่เห็น หนูก็ได้ฟังธรรม

ท่านอาจารย์ : ได้เข้าใจ

คุณสุรัสวดี : ค่ะ ได้เข้าใจ แล้วก็ หนูโชคดีที่ ได้เกิดมาเป็นคน ก็ยังไม่โชคดีเท่ากับได้มาฟังธรรม ได้มาเข้าใจ ถึงหนูจะเข้าใจได้ไม่เยอะ และไม่ลึกซึ้ง แต่หนูก็คิดว่า หนูโชคดีจริงๆ ค่ะ

หนูนั่งรถมินิบัสมาจากราชบุรี แล้วก็ต่อแท๊กซี่มาคนเดียว เมื่อก่อนอยู่กรุงเทพฯ หนูก็เคยมาบริจาคตรงนี้ ทีนี้หนูสุขภาพไม่ดี หนูก็มาพิการทางสายตา หนูเลยกลับไปอยู่บ้านที่ราชบุรีได้ ๒ ปี แล้ว ก็อาศัยฟังธรรม หนูมีอาจารย์เป็นเพื่อน หนูอยู่คนเดียว มีเสียงอาจารย์เป็นเพื่อน

หนูคิดว่าหนูโชคดี อาจารย์ให้ธรรม สิ่งที่ถูกต้อง เมื่อก่อนหนูไม่เคยเข้าใจว่า ธรรมกับอภิธรรมคืออะไร หนูอยากรู้มาก หนูอยากใฝ่รู้มากว่า ธรรม อภิธรรม คืออะไร ตอนนี้หนูได้รู้แล้วจากอาจารย์

คุณสุรัสวดีเล่าให้ฟังว่า เธอเคยได้ยินเสียงการบรรยายธรรมของท่านอาจารย์มาตั้งแต่เด็กๆ จากทางวิทยุเอเอ็มที่พี่สาวเลื่อนหาคลื่น ขณะนั้นเธอคิดว่าผู้หญิงคนนี้พูดจาไพเราะ น่าฟัง ชวนฟัง แต่ธรรมน่ะ เราไม่รู้หรอก ก็ฟังมาเรื่อย จนมาปี ๒๕๕๘ ได้เห็นน้องคนหนึ่งเป็นคนตาบอดตั้งแต่เกิด ทำไมเขาอุ้มแต่วิทยุ มีเสียงอาจารย์สุจินต์ ทำไมเขาต้องอุ้มวิทยุติดตัวไปนั่น ไปนี่

ตอนนั้นตาก็ยังเห็นอยู่ แต่ลางเลือน มีปัญหาสายตาตั้งแต่ปี ๒๕๓๙ จอภาพประสาทตาเสื่อม มัวลงไปเรื่อยๆ จนปัจจุบันเห็นแค่แสง เห็นแค่รู้ว่ากลางวันหรือกลางคืน เห็นแค่เปิดไฟ ปิดไฟ

ปี ๒๕๕๘ ก็มาซื้อซีดีที่ มูลนิธิฯ ไปฟัง ตอนแรกเป็นซีดี ต่อมาก็เป็นเมโมรี่การ์ดเล็กๆ ใส่เครื่องฟัง แต่ตอนไม่มีซีดี ก็ฟังจากรายการต่างๆ ที่มีเวลาช่วงนั้น ช่วงนี้ สถานีนั้น สถานีนี้ จะคอยดักฟัง

แรกๆ ที่ประทับใจคือ รู้สึกว่า แปลกจากธรรมที่เราเคยได้ฟังมาจากพระ ครูบาอาจารย์ต่างๆ ก็คือว่า ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ ตรงนี้เป็นจุดที่ว่า อยู่กับตัวเรานี่เอง ติดกับตัวเรานี่เอง แต่เราไม่รู้ ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ นี่เอง ธรรมไม่ได้อื่นไกลเลย แต่เราไม่รู้!!

" ถึงมองไม่เห็น ก็โชคดี ที่หูหนูยังดีอยู่ ได้ฟังธรรม "

ณ กาลครั้งหนึ่ง ...

..สุรัสวดี คำจา ...

สมาชิกชมรมบ้านธัมมะ มศพ. ลำดับที่ ๓๙๘๓ จากจังหวัดราชบุรี

๒๓ ตุลาคม พุทธศักราช ๒๕๖๖

ขอเชิญคลิกชม บันทึกการสนทนา ที่ คุณสุรัสวดี คำจา ได้รับเชิญเพื่อมาสนทนาที่ มศพ. เมื่อวันจันทร์ที่ ๑๓ พฤศจิกายน พุทธศักราช ๒๕๖๖ ตามลิงก์ด้านล่าง :