ทำไมถึงคิดไม่ตกในปัญหาชีวิตค่ะ
ทั้งๆ ที่ฟังพระธรรมอยู่แต่ทำไมถึงคิดไม่ตกในปัญหาชีวิตคะ กรุณาช่วยตอบด้วยค่ะ
ควรทราบว่าความรู้เกิดจากการฟังพระธรรม เป็นความรู้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น ความรู้อันเล็กน้อยนี้ ไม่สามารถทำอะไรกับกิเลสที่สะสมมานานแสนนานได้ ปัญหาชีวิตโดยมากเกิดจากกิเลสที่เคยสะสมมา เพราะยังดับกิเลสไม่ได้ ปัญหาของชีวิตก็คงมีอยู่เรื่อยๆ จากเรื่องหนึ่งก็ไปอีกเรื่องหนึ่ง แต่ผู้มีปัญญาดับกิเลสได้แล้ว ย่อมจบปัญหาชีวิตทั้งหมดได้ ดังนั้นควรสะสมอบรมเจริญปัญญา เพื่อรู้สภาพธรรมตามความเป็นจริง เพราะปัญญารู้สภาพธรรมตามความเป็นจริงจึงไม่มีปัญหา
ทุกคนเกิดมาก็หนีไม่พ้นกรรม ทุกขณะที่เห็น ได้ยิน ฯลฯ เป็นผลของกรรม เรื่องของความคิด ถ้าเราคิดดี พูดดี ทำดี ใจเราก็สบาย ความคิดของแต่ละคนไม่เหมือนกันแล้วแต่การสะสม ถ้าคิดเป็นก็ไม่ทุกข์ เพราะปัญหาทุกอย่างแก้ได้ถ้ามีปัญญาค่ะ สิ่งที่ดีที่สุด คือการทำความดี และอบรมปัญญาต่อไปค่ะ
มั่นคงในการฟังพระธรรมต่อไป ด้วยเข้าใจความจริงว่า ธรรมทั้งหลายเป็นอนัตตา
ทำไมถึงคิดไม่ตกในปัญหาชีวิตค่ะ? ท่านต้องตีโจทย์ปัญหาให้แตกครับ โดยใช้หลักธรรมอริยสัจจ์สี่ บางครั้งเส้นผมบังภูเขา ต้องคบหาท่านผู้รู้หรือบัณฑิตครับ และหาเวลาสนธนาธรรมในโอกาสต่างๆ อย่างที่ท่านเข้ามาตั้งคำถามอย่างนี้ถือว่าถูกต้องครับ เพราะที่นี่มีนักปราชญ์หลากหลายท่านสามารถให้คำตอบแก่ท่านได้ครับ บุญรักษาครับ
ปุถุชนย่อมมีความทุกข์ เนื่องจากประสบกับสิ่งที่ไม่รัก หรือพลัดพรากจากสิ่งที่รัก เป็นเรื่องธรรมดาครับ เพราะยังมีความสำคัญตนว่าเป็นตัวเรานั่นเอง พระโสดาบัน ท่านดับความเห็นผิดว่ามีตัวตน ถึงแม้ท่านจะมีความทุกข์ แต่ความทุกข์ของท่านก็ย่อมเบาบางกว่าปุถุชนมาก แม้กระนั้นท่านก็ยังมีความเสียใจร้องไห้ เมื่อคนที่ท่านรัก เสียชีวิต เช่นท่านวิสาขา เป็นต้น
ชอบประโยคนี้จัง.
พยายามคาดหวังกับบุคคลอื่นให้น้อยลง แล้วชีวิตจะมีความสุขมากขึ้น. คนเราทำอะไรก็ได้อย่างนั้น.โดย คุณไตรสรณคมน์.
ทุกข์ของปุถุชนนั้นมากมายมหาศาล การจะขอให้ตนไม่เจอทุกข์ เป็นเรื่องที่ไม่ควรคิดครับ เมื่อทุกข์เกิดไม่ว่าจะเป็นทุกข์กายหรือทุกข์ใจ ก็ค่อยๆ แก้ทุกข์กันไป ด้วยการสั่งสมความเห็นถูก ซึ่งจะสามารถตัดเหตุแห่งทุกข์ ตามลำดับขั้นด้วยกำลังแห่ง "ปัญญา"
อย่ามองปัญหาว่าเป็นปัญหา แต่ควรมองว่าปัญหานี่แหละจะช่วยให้เกิดปัญญา ไม่ว่าทางโลกหรือทางธรรม
