ภวตัณหา

ภวตัณหา เป็นโลภะที่ติดข้องในภพ หรือโลภะที่เกิดร่วมกับสัสสตทิฏฐิดังข้อความจากอรรถกถาวิภังค์ดังนี้

[เล่มที่ 77] พระอภิธรรมปิฎก วิภังค์ เล่ม ๒ ภาค ๑ - หน้าที่ 353

บทว่า กามตณฺหา มีวิเคราะห์ว่า ตัณหาในกาม ชื่อว่า กามตัณหา. คำว่า กามตัณหานี้เป็นชื่อของราคะอันประกอบด้วยกามคุณ ๕. ตัณหาในภพชื่อว่า ภวตัณหา. คำว่าภวตัณหานี้เป็นชื่อของราคะ (ความยินดี) ในรูปภพ อรูปภพและความพอใจในฌาน ที่สหรคตด้วยสัสสตทิฏฐิซึ่งเกิดขึ้นแล้วด้วยอำนาจปรารถนาภพ.

ตัณหาในวิภพ ชื่อว่า วิภวตัณหา. คำว่า วิภวตัณหานี้เป็นชื่อของราคะสหรคตด้วยอุจเฉททิฏฐิ.

ภวตัณหา หมายถึง ความยินดีในภพ ยินดีในความเป็น ยินดีในขันธ์ บางแห่งแสดงถึงตัณหาที่เกิดพร้อมกับสัสสตทิฏฐิ เพราะเป็นโลภะที่เกิดร่วมกับความเห็นผิดที่เข้าใจว่าสภาพธรรมะเกิดแล้วยั่งยืน เที่ยง ไม่ดับค่ะ

พระโสดาบันละความเห็นผิด คือ สัสสตทิฏฐิและอุจเฉททิฏฐิใช่ไหมคะ แต่ไม่ได้ดับตัณหาในภพ

พระโสดาบันดับความเห็นผิดหมดทุกประเภทซึ่งเป็น ทิฎฐิเจตสิก

พระโสดาบันยังมีความยินดีในการเกิดอีกค่ะ

ขออนุโมทนาค่ะ

ยินดีในกุศลจิตค่ะ