มีชีวิตเพื่อเข้าใจความจริงของสิ่งที่มีปกติทุกวัน

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

คุณสุรัสวดี คำจา สนทนา กับอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์
และอาจารย์ มศพ.

วันจันทร์ที่ ๑๓ พฤศจิกายน ๒๕๖๖
เวลา ๑๓.๓๐ - ๑๕.๓๐ น.

🔵FB : วิทยุออนไลน์บ้านธัมมะ fb.watch/ohvdGpXIPt/?mibextid=Na33Lf

🔵FB: ชมรมบ้านธัมมะ fb.watch/ohveC-aO8b/?mibextid=Na33Lf

🔴YT: dhammahomelive www.youtube.com/live/W-gi6skm0F8?si=NZqhweJwny9V1_Nm

ข้อความบางส่วน คุณสุรัสวดี คำจา สนทนากับอ.สุจินต์ บริหารวนเขตต์ และอ.มศพ. 13 พ.ย. 66

คุณสุรัสวดีเป็นผู้เห็นประโยชน์ของพระธรรม ฟังซ้ำๆ ไม่ใช่ฟังให้จบๆ ไป

คุณสุรัสวดีรู้จักพระคุณของพระพุทธเจ้าที่ทรงแสดงให้สามารถเข้าใจความจริงได้ จะรู้จักพระองค์เมื่อได้เริ่มฟังคำของพระองค์ คำสั้นๆ แต่ลึกซึ้ง คำธรรมดาเช่นสิ่งที่มีจริงกำลังปรากฏ ตามปกติตามความเป็นจริง ฟังแล้วพิจารณา สังเกต

คำธรรมดาๆ แต่ลึกซึ้งอย่างยิ่ง เช่น ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจและประทับใจคำนี้อย่างยิ่ง คือ สิ่งที่มีจริงขณะนี้ เราพูดถึงเรื่องเหล่านี้ทำไม? มีใครเริ่มเห็นความสำคัญที่พระองค์ตรัสถึงสิ่งที่กำลังมีเดี๋ยวนี้ เพราะหนึ่งขณะจะมีสองถึงสามอย่างรวมกันไม่ได้ ต้องทีละหนึ่งขณะ ต้องเกิดถ้าไม่เกิดไม่มีเห็น เห็นเกิดเห็น ถ้าเห็นไม่เกิดไม่เห็น เพราะฉะนั้นเห็นมีแน่นอน ไม่มีใครทำให้เกิดขึ้น เห็นต้องเกิดแล้วดับ เริ่มรู้ความจริงหรือยัง? เพราะฉะนั้นมีชีวิตเพื่อเข้าใจความจริงของสิ่งที่มีปกติทุกวันไม่ขาดเลย แต่ไม่รู้เลยว่าสิ่งนี้เกิดแล้วดับไป และมีสิ่งอื่นเกิดสืบต่อทันที ประจักษ์แจ้งจึงรู้ว่าเห็นไม่ใช่เรา ถ้าเห็นไม่เกิดไม่มีเห็น

คุณสุรัสวดีเห็นประโยชน์ที่มีชีวิตที่จะช่วยเหลือ ... ไปวัดช่วยล้างจาน

ตอนเป็นเด็กเปิดวิทยุเจอท่านอาจารย์บรรยายธรรมะ ชอบเสียงเพราะจัง คิดเองว่าเป็นธรรมะชั้นสูง ไม่รู้จักจิต เจตสิก ปรมัตถ์ แต่ฟังมาเรื่อยๆ รู้สึกว่าเจตสิก ปรมัตถ์ สองคำนี้เพราะมาก แต่ไม่รู้ความหมาย ตาเริ่มมองไม่เห็น เริ่มนุ่งขาวไปปฎิบัติธรรมตามที่เขาพูดกัน ไปปฎิบัติธรรมควบคู่กับฟังท่านอาจารย์ไปด้วยแต่ยังไม่เข้าใจ

พอตามองไม่ค่อยเห็นก็ไม่ได้ทำงานจึงมีเวลาฟังท่านอาจารย์มากขึ้น มาที่มูลนิธิซื้อซีดีไปฟัง จ้างเพื่อนไลท์ลงแฟรชไดร์ฟ เพื่อนำติดตัวไปฟังได้ทุกที่ ก็ได้ฟังเรื่อยๆ มีเวลาพิจารณาธรรมะที่ท่านอาจารย์บรรยาย เลิกปฎิบัติธรรม คิดว่าเวลาเหลือน้อยแล้วจึงฟังและพิจารณาคำบรรยายของท่านอาจารย์

สิ่งที่มีจริงคืออะไรหนอ คือสิ่งที่อยู่กับตัวเราในชีวิตประจำวันนี้เอง จึงเลิกไปปฏิบัติตามที่ต่างๆ

เห็นการสะสม ถ้าไม่เคยฟังมาก่อนจะไม่รู้สึกว่าเจตสิกไพเราะ แต่เวลาที่ได้ยินคำที่ไพเราะและเข้าใจความหมายก็เบิกบานเมื่อรู้ว่าลึกซึ้ง เริ่มรู้ความจริงที่ไม่เคยรู้มาก่อน ถ้าไม่เห็นว่าไพเราะคงไม่สนใจ เมื่อเข้าใจมากขึ้นก็เบิกบานขึ้น และเห็นพระคุณของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า

อัศจรรย์ว่าแสงของพระธรรมส่องไปได้แม้ในใจของผู้ที่มองไม่ค่อยเห็น แต่เห็นว่าพระธรรมลึกซึ้ง ฟังคำนี้เข้าใจในภาษาของตน แต่พอฟังภาษาบาลีก็ฟังว่าไพเราะ และเข้าถึงความจริง ... ยิ่งเห็นประโยชน์อย่างมาก ... มีความเข้าใจสำคัญที่สุด!!!

กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์ด้วยความเคารพยิ่ง

ยินดีในความดีของทุกท่านค่ะ